Τρία ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

ΖΗΤΩ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΜΑΣ!

Σε μια στιγμή που η Ελλάς, πνίγεται μες τα χρέη

κι η έρμη Οικονομία της, τελείως καταρρέει

γιατί την στραγγαλίζουνε κι εχθροί μαζί και φίλοι

κι έλλειψε το χαμόγελο απ’ όλων μας τα χείλη∙

που δανεικά από παντού ζητά για να μην φτάσει

σε ‘κεινη… την επάρατη «των πληρωμών την στάση»∙

που όσοι την δανείσανε, λιμάρουν τα μαχαίρια

και το λαιμό της σφίγκουνε και με τα δυο τους χέρια…

εφάνηκε τα Δυτικά, και στο Νοτιά μια λάμψη!

Όχι του Νίκου Φώσκολου, που έχει πια ξελάμψει (σβήσει)

αλλά του Σπύρου Φώσκολου που υπόσχεται, τα χάλια

που χ’ η Οικονομία μας, με τα «χρυσά κουτάλια!»

να τ’ αντικαταστήσουμε, γιατί «χρυσάφι μαύρο»

εντόπισε στη θάλασσα, που σαν θα τρέξει λάβρο:

Σεΐχηδες θα γίνουμε! και στον ΟΠΕΚ θα μπούμε!

Σ’ αυτούς που μας δανείσανε, Ευρώ δεν θα χρωστούμε.

Θα τρώμε και θα πίνουμε κι ως ΠΡΩΤΑ! θα γλεντούμε,

και Μέρκελ, Σόιμπλε, Λαγκάρντ, θα τους περιφρονούμε…

------------------------------------------------------------------------

Μέχρι που να ξυπνήσουμε γιατί… υπνοβατούμε…

ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

Πάντα αρρώστιες και γιατροί, μάχη δίνουν μεγάλη

Κι ώρες νικά η μια μεριά κι ώρες νικά η άλλη.

Κι είναι των Νόσσων οι στρατοί αμέτρητες μυριάδες,

Όγκοι – ιοί – μικρόβια κι άλλες παραφυάδες.

Απέναντι σ’ όλους αυτούς τους αντιπαρατάσσει

Φάρμακα Η Ιατρική, ανάλογα σε δράση.

Και καμαρώνει η πλευρά των Νόσων που ‘χουν τόση

Δύναμη οι αρρώστιες της, το Σύμπαν να σκοτώσει.

Κι ανταπαντά Η Ιατρική πως έχει διαλύσει

λέπρα και φυματίωση κι έχει κατανικήσει

ελονοσιά – παιδικές ασθένειες και λύσσα

και κείνη την ‘’επάρατη’’ την έφερε στα ίσα.

Κι ότι διαθέτει Έρευνα που προχωρεί ραγδαία

Κι ελπιδοφόρα υπόσχεται θαν’ σύντομα τα νέα.

 

ΣΤΟΝ ΑΦΡΟΝΑ ΠΛΟΥΣΙΟ 

(Λκ. 12, 16-21)

 

Συνάγεις άφρων αγαθά και στο μυαλό σου βάνεις

ότι θα ζείς παντοτινά να τα απολαμβάνεις.

Μα…η ζωή ανάμεσα σε δυο ανάσες μόνο

αυτή σου ανήκει δύστυχε, γιατί, στον άλλο τόνο

ο θάνατος καραδοκεί και θα στην αφαιρέσει

με ατύχημα, εγκεφαλικό κι όπως αλλιώς μπορέσει.