Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Τριμηνιαίο Πολιτιστικό Περιοδικό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός», Τεύχος 32, Μάρτιος -Απρίλιος -Μάιος 2011




   Κυκλοφόρησε το τεύχος 32 του πολιτιστικού περιοδικού «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός», με εξώφυλλο μία δημιουργία της ζωγράφου Ελευθερίας Στενάκη Δόπτογλου. Η ύλη του περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα άρθρα, ποικίλου περιεχομένου, αλλά κυρίως αξιόλογα λογοτεχνικά κείμενα ταλαντούχων δημιουργών. Το περιοδικό επιδεικνύει μια συνεχιζόμενη ανοδική πορεία, τόσο στην αισθητική του όσο και στην κατάλληλη ταξινόμηση των θεμάτων του.
   Στην αρχή του τεύχους διαβάζουμε το άρθρο του Εκδότη και Διευθυντή Θάνου Κ. Αθανασόπουλου με τίτλο: «Αγανάκτηση». Ακολουθούν οι απόψεις της Αλκμήνης Κογγίδου, Ποιήτριας-δοκιμιογράφου με τίτλο: «Το παιδί και ο μεγάλος. Σοβαρότητα και σοβαροφάνεια». Ο Σαράντος Ι. Καργάκος γράφει σχετικά με το «Μνημόνιον και το μνημόσυνο» αποκαλύπτοντας την ιδιαίτερη επιδεξιότητα του στον χειρισμό της Ελληνικής Γλώσσας. Στη συνέχεια, η εκπαιδευτικός Γεωργία Παπαδαρατσάκη γράφει για «Το άσβηστο φως των βιβλίων». Ο Ιάκωβος Κυριακός, Ιατρός συγγράφει το άρθρο: «Δίκαιο- Δικαιοσύνη- Δικαίωμα». Ο Γιάννης Πανούσης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών γράφει για τα «Εγκλήματα δι’ ασήμαντον αιτίαν (ή -μήπως- λόγω σημαντικής παρόρμησης;)- Β΄ Μέρος. «Αστυνομία και Κοινωνία» τιτλοφορείται το άρθρο του Αντιστράτηγου και Συγγραφέα Δημήτρη Μητρόπουλου. Ο Κώστας Βλαστάρης, Δάσκαλος συγγράφει: «Οι επίκαιρες απόψεις και προτάσεις του Γιώργου Σεφέρη για την ελληνική γλώσσα». Ο Αθ. Ε. Καραθανάσης, Καθηγητής του Α. Π. Θ. συντάσσει το άρθρο με τίτλο: «Γερμανός Καραβαγγέλης»-(Β΄ Μέρος). Ο Πάνος Αβραμόπουλος, Συγγραφέας γράφει για τον Γιώργο Θεοτοκά. «Η Ελληνοσφαγή της τρισένδοξης Κωνσταντινούπολης και η κατάρρευση του αιώνιου Ελληνισμού την 29η Μαΐου 1453» είναι το άρθρο που υπογράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου Γεωργακόπουλος, Σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου Ε. Τ.  Ο Γιώργος Αθανασόπουλος, Καθηγητής Οικονομολόγος αναπτύσσει το θρησκευτικό θέμα: «Υπάρχει ζωή μετά θάνατο». Ο Γιάννης Μουγογιάννης, Συγγραφέας παρουσιάζει τις «Μορφές του Νεώτερου Ελληνισμού Καλλίνικος ο Γ΄, ο φωτισμένος Ζαγοριανός Πατριάρχης».
   Ο Κωνσταντίνος Δ. Μάλλιος, Καρδιολόγος γράφει μία από τις αληθινές ιστορίες του χωριού με τίτλο: «Το…χουνέρι του δασκάλου!». Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης περιγράφει τη ζωή ενός εκπαιδευόμενου Ιερολοχίτη, που κατάγεται από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου, έως και την αιματηρή μάχη του Δραγατσανίου. Ο τίτλος του διηγήματος του είναι «Μαθήματα πίστης και ηρωισμού». Ένα ακόμη διήγημα, αυτή τη φορά Ρουμελιώτικο: «Λαμπρή στο χωριό μου» από τον Χρήστο Φιλίππου Αναγνωστό, Δημοσιογράφο- Επικοινωνιολόγο - Τεχνοκρίτη -Λογοτέχνη.
   Στο τέλος του τεύχους παρουσιάζονται τα δύο πρώτα βραβευμένα ποιήματα στους 26ους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης της Π. Ε. Λ. , όπως και ολόκληρα τα έξι επαινεθέντα λαογραφικά διηγήματα από τον διαγωνισμό του «Δευκαλίωνα». Επίσης, υπάρχουν αρκετές όμορφες βιβλιοπαρουσιάσεις, οι οποίες συνήθως αγγίζουν πολύ εύστοχα τις βαθιές αλήθειες των βιβλίων και των συγγραφέων τους.
   Στις σελίδες του περιοδικού παρουσιάζονται διάσπαρτα σύγχρονα ποιήματα, που με τη λυρικότητα των στίχων τους ξεκουράζουν τον αναγνώστη από τις σοβαρές απόψεις και τα δύσκολα θέματα που αναπτύσσονται στα άρθρα. Ανάμεσα στους πολλούς ικανούς ποιητές -νέους και παλιούς-, στους οποίους δίνεται ο χώρος να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, συγκαταλέγονται οι εξής, με τα ονόματά τους ν’ αναφέρονται σύμφωνα με την αρίθμηση των σελίδων: Αντώνης Παπαδόπουλος- Μύρνα Μηλιώνη- Τάκης Τζιρόπουλος- Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Ι. Διαμαντόπουλος- Κωνσταντίνος Ρηγόπουλος- Χριστίνα Ανδρέου- Λάσκαρης Π. Ζαράρης- Βασίλης Αλεξάκος- Αναστασία Σταματοπούλου- Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου- Χάρης Μελιτάς- Θανάσης Παπαθανασόπουλος- Θεόδωρος Σαντάς- Φιλίτσα Λέρτα-Αθανασέλλου- Ιωάννης Παναγάκος- Γεωργία Παπαδαρατσάκη- Βλάζια Φαϊδά- Γιώργος Μαρινάκης- Μαρία Τουλ- Φαίδων Ευπειθέας- Νίκος Λαδάς και πολλοί άλλοι ακόμη, που αν σημειώνονταν στο παρόν άρθρο, θα σχηματίζονταν ένας μακρύς κατάλογος.

2 σχόλια:

  1. Αν αυτό το περιοδικό ήταν δικό σας είναι σίγουρο ότι θα προσέχατε περισσότερο την ποιότητα της φωτογραφίας που δημοσιεύετε. Αλλά από την άλλη θα μου πείτε... και τι σας νοιάζει (μήπως δικό σας είναι?) Ποιος θα το προσέξει?... Ωχ αδερφέ και Ωχ αδερφή. Τελικά σε αυτή την πατρίδα και την ποιότητα που τη διακρίνει μόνο το "ΩΧ" μας έχει μείνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι εύκολο να κρυβόμαστε πίσω από την ανωνυμία μας και να λέμε πράγματα διάφορα και να κρίνουμε τους πάντες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή