Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος 2012 από το Πολιτιστικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός»


7ος ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ  2012

Το Περιοδικό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός» προκηρύσσει τον 7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ΠΟΙΗΣΗΣ.
Ο Διαγωνισμός θα διεξαχθεί με τους παρακάτω γενικούς και ειδικούς όρους.

ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ


1.  Κάθε  διαγωνιζόμενος/η μπορεί να λάβει μέρος με ένα ποίημα.
2.  Τα υπό κρίση έργα θα υποβάλλονται σε κλειστό φάκελο, απαραιτήτως με ψευδώνυμο.
3.  Εντός του ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ θα πρέπει να βρίσκεται και ένας άλλος φάκελος ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΟΣ μέσα στον οποίο θα βρίσκεται το πραγματικό όνομα και τα λοιπά στοιχεία του διαγωνιζομένου (Διεύθυνση, πόλη, τηλέφωνο), ο οποίος θα αποσφραγιστεί μετά την αξιολόγηση-κρίση. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται το απόρρητο και το αδιάβλητο του διαγωνισμού.
4.  Έργα στα οποία δεν διασφαλίζεται η ανωνυμία του διαγωνιζόμενου θα αποκλείονται εξ αρχής.
5.  Το ΘΕΜΑ στον 7ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ είναι ελεύθερο.
6.  Τα διαγωνιζόμενα έργα πρέπει να αποσταλούν στη Διεύθυνση: «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός», ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ 17, ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΘΗΝΑ, Τ.Κ. 11144 μέχρι την 30η Νοεμβρίου 2012.
7.  Τα ποιήματα πρέπει να αποσταλούν σε (5) πέντε φωτοτυπημένα αντίτυπα και η έκτασή τους πρέπει να είναι σε (1) σελίδα Α4.                                           Θα δοθούν ΤΡΙΑ (3) ΒΡΑΒΕΙΑ και (3) ΤΡΕΙΣ ΕΠΑΙΝΟΙ.
Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν και θα δοθούν τα βραβεία-έπαινοι από την ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός», σε τιμητική εκδήλωση που θα γίνει στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ (Αίθουσα ΑΝΤ. ΤΡΙΤΣΗΣ) την 18η Δεκεμβρίου, ημέρα Τρίτη και ώρα 6-9 μ.μ. 


3ος ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ  2012

Το Περιοδικό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός» προκηρύσσει τον 3ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ.
Ο Διαγωνισμός θα διεξαχθεί με τους παρακάτω γενικούς και ειδικούς όρους.

ΓΕΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ


1.  Κάθε  διαγωνιζόμενος/η μπορεί να λάβει μέρος με ένα διήγημα.
2.  Τα υπό κρίση έργα θα υποβάλλονται σε κλειστό φάκελο, απαραιτήτως με ψευδώνυμο.
3.  Εντός του ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ θα πρέπει να βρίσκεται και ένας άλλος φάκελος ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΛΕΙΣΤΟΣ μέσα στον οποίο θα βρίσκεται το πραγματικό όνομα και τα λοιπά στοιχεία του διαγωνιζομένου (Διεύθυνση, πόλη, τηλέφωνο), ο οποίος θα αποσφραγιστεί μετά την αξιολόγηση-κρίση. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται το απόρρητο και το αδιάβλητο του διαγωνισμού. 
4.  Έργα στα οποία δεν διασφαλίζεται η ανωνυμία του διαγωνιζόμενου θα αποκλείονται εξ αρχής.
5.  Το ΘΕΜΑ στον 3ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ είναι το εξής:

«ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ».

Επεξηγούμε ότι τα διαγωνιζόμενα έργα πρέπει να αντανακλούν στο πως αφουγκράζεται ο κάθε λογοτέχνης-δημιουργός τη σημερινή νεοελληνική κοινωνική πραγματικότητα μέσω του λογοτεχνικού είδους του ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ.
6. Τα διαγωνιζόμενα έργα πρέπει να αποσταλούν στη Διεύθυνση: «ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός», ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ 17, ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΘΗΝΑ, Τ.Κ. 11144 μέχρι την 30η Νοεμβρίου 2012.
7.  Τα διηγήματα πρέπει να αποσταλούν σε (5) πέντε φωτοτυπημένα αντίτυπα και η έκτασή τους πρέπει να είναι σε (5) σελίδες Α4 το ανώτερο.
Θα δοθούν ΤΡΙΑ (3) ΒΡΑΒΕΙΑ και (3) ΤΡΕΙΣ ΕΠΑΙΝΟΙ.
Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν και θα δοθούν τα βραβεία-έπαινοι από την ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ο Θεσσαλός», σε τιμητική εκδήλωση που θα γίνει στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ (Αίθουσα ΑΝΤ. ΤΡΙΤΣΗΣ) την 18η Δεκεμβρίου, ημέρα Τρίτη και ώρα 6-9 μ.μ. 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ "ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ" ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΛΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Νέο μυθιστόρημα από τις Εκδόσεις «Σαΐτα»

Το μυθιστόρημα «Ένα ουράνιο τόξο μέσα στη νύχτα» της Κυριακής Ηλιάδου, το οποίο βραβεύτηκε σε διαγωνισμό που διοργάνωσε η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 2008, ξεκίνησε στις 29 Οκτωβρίου 2012 το ελεύθερο ταξίδι του στο διαδίκτυο από τις Εκδόσεις Σαΐτα!

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο από τη διεύθυνση http://www.saitapublications.gr/2012/10/ebook.4.html (σε μορφή .pdf και .ePub) ή να το διαβάσετε σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο, μέσω της διεύθυνσης: http://issuu.com/saita.publications/docs/ena_ouranio_toxo_mesa_sti_nixta

Το σχετικό Δελτίο Τύπου έχει αναρτηθεί στην ενότητα «Δελτία Τύπου» που υπάρχει στην ιστοσελίδα των Εκδόσεών μας.

Αν δημοσιεύσετε οποιοδήποτε κείμενο για τις Εκδόσεις Σαΐτα στην ιστοσελίδα σας ή στην εφημερίδα σας, σας παρακαλούμε να μας αποστείλετε το σχετικό σύνδεσμο ώστε να τον προσθέσουμε στη λίστα που υπάρχει στην εξής διεύθυνση: http://www.saitapublications.gr/p/scripta-manent.html

Με εκτίμηση,
Ηρακλής Λαμπαδαρίου

Τεφλονοβραδιά με τον Νάννι Μπαλεστρίνι

«ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΑΣ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ»



Σε ποιους αναφέρεται στον τίτλο της συλλογής «Ma noi facciamone un' altra» (1966) ο ποιητής Νάννι Μπαλεστρίνι; Ποιαν άλλη έχουν βαλθεί να φτιάξουν;
Τις απαντήσεις θα δώσει ο ίδιος την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στις 8 μ.μ. στο Αρχείο 71 (Καλλιδρομίου & Ζωσιμάδων, Εξάρχεια).
Ο Νάννι Μπαλεστρίνι (Μιλάνο, 1935- ) δημοσίευσε τα πρώτα ποιήματά του το 1953. Συμμετείχε στη Neoavanguardia, τη νέα λογοτεχνική πρωτοπορία που εμφανίστηκε στην Ιταλία τη δεκαετία του ’60.
Αναμείχθηκε ενεργά στα πολιτικά κινήματα της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Το 1979 αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γαλλία για να αποφύγει τη σύλληψη –στο πλαίσιο των πολιτικών διώξεων που ασκήθηκαν την 7η Απριλίου ενάντια σε χιλιάδες μέλη του κινήματος της Αυτονομίας– όπου παρέμεινε μέχρι την οριστική απαλλαγή του λίγα χρόνια αργότερα.
Εκτενές αφιέρωμα στην ποίηση του Νάννι Μπαλεστρίνι δημοσιεύθηκε στο έκτο και έβδομο τεύχος του Τεφλόν.
Στα ελληνικά έχουν δημοσιευθεί τα μυθιστορήματά του «Τα θέλουμε όλα», « Ο εκδότης», «Οι αόρατοι» και «Furiosi».
Η εκδήλωση, μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει: ποιητικές κωλοτούμπες, λεκτικούς προπηλακισμούς, μεμονωμένα περιστατικά, είκοσι κιλά χαβιάρι, ανδρικά μπαλέτα, κουφάλες του τύπου και άφθονη σαμπάνια!

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

«ΜΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΤΗΣΗ» από τον Νίκο Κυριακίδη


Το κοριτσάκι ήταν μάλλον αδύνατον να κινηθεί.
Ένας ανόητος ιστορικός από απέναντι- μετά εβδομήντα χρόνια
θα μας βοηθούσε παρά τη θέληση του.
Στο τέλος αποφάσισαν ψύχραιμα να μη τρώνε πρώτα τους γέρους
Τα μωρά ήταν πιο εύκολο να μαλακώσουν.....
Ήταν κι ένας άλλος παρόμοιος ιστορικός που μας βοηθούσε πάλι.
Μετά ερχόταν το κάρο στη Χαραυγή και μάζευε τους ξεκουρασμένους
Την είδε : «Φάε κάτι μικρή, στο επόμενο δρομολόγιο, σε βλέπω μέσα».
Στο Λένινγκραντ και το Στάλινγκραντ τη δουλειά την κάναν κυρίως
οι πολύ δοκιμασμένες γριές
Αυτές που ξέραν πια καλά τι θα πει κορμί ακούνητο και κορμί πεινασμένο.
Πηγαινοέρχομαι από μικρός μέσα στο αερόστατό μου,
από τη Χαραυγή στο Λένινγκραντ..... επιστρέφω μετά
Και θέλω ένα κόμμα, ένα χαπάκι, ένα σώμα χαρούμενο.
Με περιμένει ένα τρύπιο χέρι που φορά ένα γάντι
Ήχοι που είναι φρικτά ανόητοι
Συνενώσεις δήμων και μετονομασίες
Φαρμακεία χωρίς φάρμακα
Χαμόγελα –και γέλια- απόγνωσης
Κυρίως ένα ξεραμένο δέντρο
Και τηλέφωνα που πια δεν χτυπούν.

ΜΟΥΣΙΚΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ & ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΝΤΟΥΡΑ-ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Ένα ερωτικό ποίημα από την Άννα Ιωαννίδου

ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕΣ


Με σημάδεψες.
Έλα, σε περιμένω ένα χειμωνιάτικο πρωινό.
Ακούω τον απόηχο των βημάτων σου
σαν χάδι ανοιξιάτικο στα σκαλοπάτια της ζωής μου.
Θα λιώσει το χιόνι στην πόρτα μου.
Θ’ ανθίσουν οι μυρτιές στις χαραμάδες της ψυχής μου.
Με σημάδεψες.
Έλα, στη σκέψη σου ανατέλλει ο ήλιος!
Η μορφή σου πυρπολεί τη φαντασία.
Άσβηστη η φλόγα της καρδιάς
ζωγραφίζει την όψη σου στο βλέμμα μου.
Με σημάδεψες.
Έλα να με λυτρώσεις απ’ την έρημο της μοναξιάς
να ξεδιψάσω στην όαση της αγκαλιάς σου.
Γλυκόπιοτο κρασί η αγάπη σου
κι εγώ μεθώ στην νοσταλγία του φιλιού σου…
Συλλαβίζω το όνομά σου δυνατά
και σε προσμένω.
Έλα, τώρα,
δεν χωράς σε κανένα ποίημα.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός από το περιοδικό «ΝΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ»


ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
«Συντροφικότητα»

Η «Νέα Αριάδνη» προκηρύσσει λογοτεχνικό διαγωνισμό ποίησης, διηγήματος και μικρού δοκιμίου (μέχρι 3 σελίδες Α4) με θέμα «Συντροφικότητα». Μπορείτε να λάβετε μέρος με όλα τα είδη.

Ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός (χωρίς ψευδώνυμο). Τα κείμενα να αποσταλούν στη «Νέα Αριάδνη», Τ.Θ.  67217, Τ.Κ.  15102,  Μελίσσια, με την ένδειξη στο φάκελο: «Για το διαγωνισμό». Θα κριθούν: 1) από επιτροπή, 2) από το σύνολο των συμμετεχόντων.

Προθεσμία μέχρι 10-12-2012. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων με 1α, 2α, 3α βραβεία και επαίνους θα γίνει σε επίσημη τελετή και με πανηγυρικό χαρακτήρα για να καλωσορίσουμε τον καινούργιο χρόνο.

Τα βραβευμένα κείμενα θα δημοσιευτούν στη «Νέα Αριάδνη» και στην ιστοσελίδα, που ετοιμάζουμε.


Περιοδικό «ΝΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ»

Τ.Θ.  67217
Τ.Κ.  15102
Μελίσσια

Τηλ:  2103606406  &  2103606407  &  2108041436

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΖΑΛΩΝΗ: "ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ" ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ

«ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ» από τον Νίκο Κυριακίδη



Εμφανίστηκε μπροστά στο βασιλιά:
«Ελέγχω κάθε τι που σας απειλεί Μεγαλειότατε».
Μετά είχε δουλειά να κάνει,
κατέβηκε στο Πέραμα για μεροκάματο.
Του ήρθε το μεσημέρι ένα γράμμα για πανευρωπαϊκή συνάντηση
Με το τρένο πέντε μέρες για Παρίσι.
Έπρεπε να πάει
Μια πιο γενική εικόνα είναι πάντα χρειαζούμενη.
Για γυναίκα είχε κάποια με μια σάρκινη μπάλα για κεφάλι
Χωρίς στόμα, μαλλιά, τίποτε.
«Δεν κάνει παιδιά, αλλά δεν με νοιάζει,
είναι τόσο φορτωμένο το πρόγραμμά μου.
Εξ άλλου ακόμη έχω τόσα πολλά παιδιά,
δικά μου».

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 5ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ

Από την Οργανωτική Επιτροπή του 5ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ, που  συνδιοργανώθηκε από την ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Κ.Ε.Π.Α.) ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ και τον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού και της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της Unesco,

Ανακοινώνεται ότι:

Η Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού, αποτελούμενη από τους: Αντώνη Φωστιέρη, ποιητή, Γιάννη Ατζακά, φιλόλογο - πεζογράφο, Θανάση Μαρκόπουλο, φιλόλογο, ποιητή, κριτικό λογοτεχνίας, Παντελή Τσαλουχίδη, φιλόλογο, Σοφία Νικολαΐδου, φιλόλογο, πεζογράφο εξέδωσε στις 22-10-2012 τα αποτελέσματα του διαγωνισμού, που έχουν ως εξής:
ΒΡΑΒΕΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ
ΔΙΗΓΗΜΑ
1
Αθανάσιος Γαλούσης
Τίτλος: «Αλθαία»
Καρδίτσα
1
Γεωργία Κολοβελώνη
Τίτλος ποιήματος: «Στην αγχόνη των λέξεων»
Τρίκαλα
2
Εύη Τανούδη
Τίτλος: «Μικροί ασήμαντοι φόνοι»
Θεσσαλονίκη
2
Πασσάς Παναγιώτης
Τίτλος «Ο Αρχων των κατσαριδών»
Άνω Ιλίσια, Αθήνα
3
Γεωργία Κολοβελώνη
Τίτλος: «Η επιστροφή της Πηνελόπης»
Τρίκαλα
3
Ντελής Ευάγγελος του Βαΐου
Τίτλος ποιήματος: «Η κραυγή»
Καρδίτσα
ΕΠΑΙΝΟΙ
ΠΟΙΗΣΗ
ΔΙΗΓΗΜΑ
1
Αντωνόπουλος Νίκος
Τίτλος ποιήματος: «Ορισμοί»
Βύρωνα Αθήνα
1
Αναστασία Δεουδέ του Δημητρίου
Τίτλος ποιήματος: «Ruscus aculeatus»
Γαλάτσι - Αθήνα
2
Μελιτάς Χάρης
Τίτλος ποιήματος: «Το παιχνίδι»
Γλυφάδα - Αθήνα
2
Άννα Καλογήρου - Παύλου
Τίτλος ποιήματος: «Το ψέμα»
Κύπρο
3
Βέλλας Δημήτρης
Τίτλος: «Αίθουσα 16»
Περιστέρι - Αθήνα
3
· Αθανασιάδου Αντιόπη
Τίτλος ποιήματος: «Αλίκη στο πάρκο»
Αθήνα &
· Μαυρούδης Αστέριος
Τίτλος ποιήματος: «Άζυμη καλαμποκίσια πίττα»
Σουρωτή - Θεσσαλονίκη









Στην Κριτική Επιτροπή παραδόθηκαν συνολικά 272 έργα εκ των οποίων τα 178 ήταν Ποιήματα και τα 94 Διηγήματα. Η εκδήλωση απονομής των βραβείων, επαίνων & διακρίσεων στις κατηγορίες της ποίησης και του διηγήματος, θα πραγματοποιηθεί στις 27 Οκτωβρίου 2012 ημέρα Σάββατο και ώρα 20:00 στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών στη Βέροια στο πλαίσιο των εορτασμών  για τα «Ελευθέρια» της πόλης.

Μετά την τελετή απονομής θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση.
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους μας τίμησαν με τη συμμετοχή τους.

Για την Οργανωτική Επιτροπή

ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
                                                                                                     
Πρόεδρος της Κ.Ε.Π.Α. Δήμου Βέροιας

ΕΥΓΕΝΙΑ
ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ
       
Πρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Ημαθίας

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Συνομιλία του Διονύση Λεϊμονή με τον Λάσκαρη Ζαράρη και τον Ηρακλή Καρινάκη στην εκπομπή "Μιλάμε για το βιβλίο" (Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012) στο ράδιο 1 Μαγνησία

Η κατηγορουμένη


   Έχεις την πλάτη σου γυρισμένη σε μένα. Κάθεσαι ακίνητη στο εδώλιο της κατηγορουμένης, ήρεμη ή φοβισμένη -δεν μπορώ να διακρίνω. Το ενδεχόμενο κάποιας ποινής, σου κόβει τα φτερά της νιότης. Οι ώμοι σου γέρνουν μπροστά, τα μάτια σου -υποπτεύομαι- χαμηλώνουν στο πάτωμα. Δεν έχεις το θάρρος να κοιτάξεις τα σοβαρά και αγέλαστα πρόσωπα των δικαστών της έδρας. Είσαι συνεχώς εκτεθειμένη στη βαριά ατμόσφαιρα του δικαστηρίου· η παλαιότητα της αίθουσας, με τα μεγάλα παράθυρα και τα σκαλιστά έδρανα, σε περιτριγυρίζει σαν ένα απειλητικό φάντασμα μιας θολής, αυστηρής και αποκρουστικής δικαιοσύνης.
   Βρίσκομαι στην κάτω πλευρά της αίθουσας, πολύ πιο πίσω από σένα, απαλλαγμένος από τη φοβερή έλξη των ματιών σου. Σε παρακαλώ… μη γυρίσεις το κεφάλι σου προς τα πίσω να δεις αυτό που δε θα πιστέψεις πως βλέπεις στ’ αλήθεια! Ένα δικό σου άνθρωπο, με αδιαμφισβήτητες «σταθερές» στη ζωή του, τώρα ένα ψυχικό κουρέλι, ερείπιο που παραδόθηκε στην επικίνδυνη γοητεία σου. Αυτή ακριβώς την τύχη επιφύλαξα στον εαυτό μου και θεωρώ πως δεν μου άξιζε καθόλου. Οι αναμνήσεις με κυνηγάνε ακόμη, γι’ αυτό σε παρακαλώ, μη στραφείς να με κοιτάξεις, γιατί πάντοτε καταλάβαινες τον πόνο που ρίζωνε στην ψυχή μου, ένιωθες από ένστικτο τη φωτιά που έκαιγε τα σωθικά μου και ήσουν έτοιμη κάθε στιγμή λύπης να τη μετατρέψεις σε χαρά. Ήσουν έτοιμη να τυλιχτείς μέσα στα ζεστά σεντόνια μαζί μου και ν’ ακούσεις τον ήχο των κυμάτων χειμώνα-καλοκαίρι να ταράζει την ήρεμη ακρογιαλιά σου.
   Ντρέπομαι να φέρω στη μνήμη μου ανάλογες σκηνές γαλήνης και ομορφιάς, μήπως και λυγίσω μπροστά στον κόσμο και ντραπώ με τη συνειδητοποίηση της αδικίας. Γιατί άραγε, να είσαι εσύ η μοναδική υπεύθυνη που με οδήγησε στο γκρεμό χωρίς ν’ αντιδράσω καθόλου; Με ανατριχιάζει κυρίως η σκέψη πως το βλέμμα σου θα τιναχτεί με μίσος πάνω μου, σαν τσίμπημα κόμπρας, και τα οδυνηρά συναισθήματά μου θα με πνίξουν αμέσως. Ένας μεγάλος έρωτας ν’ αμαυρωθεί και να διαγραφεί κάτω απ’ την πίεση κάποιων αστόχαστων ενεργειών; Όσο αγορεύουν οι αντίπαλοι δικηγόροι ενώπιον της έδρας - βέβαιοι για την υπεράσπιση του πελάτη τους, για διαφορετικούς ο καθένας λόγους- ένα μυστικό φως ανοίγει δρόμους στο μυαλό μου και με βασανίζει ψυχικά και σωματικά. Ακρωτηριάστηκα πνευματικά από την ίδια μου τη μοίρα και δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου εκείνες τις απειλητικές επιστολές που σου έστειλα κι έγιναν η αιτία να απομακρυνθείς από κοντά μου και να μου συμπεριφέρεσαι με ψυχρότητα.
   Ένιωθα ένα πληγωμένο θηρίο που έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Πρώτα είχα φυλακιστεί άνευ όρων σε σένα ώστε εσύ και μόνο εσύ εξουσίαζες τις σκέψεις μου και τα πάθη μου. Τι κάνει ένας βαθιά ταπεινωμένος άντρας, όταν ανακαλύπτει απρόσμενα, μετά από εννιά χρόνια, ότι τον κορόιδευες, διατηρώντας μία παράλληλη σχέση με κάποιον άλλον; Κι αυτός ο άλλος μοιραζόταν το ίδιο βλέμμα, το ίδιο σώμα, την ίδια γαλήνη με μένα και ήμουν σίγουρος πως μόνο εγώ είχα το αποκλειστικό αυτό προνόμιο. Δε θα έπρεπε να νιώθω αθώος ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση της προδοσίας από μία γυναίκα, αφού προηγουμένως είχα καταφέρει να προδώσω τη γυναίκα μου, τη γυναίκα που έφερε στον κόσμο τα δύο παιδιά μου. Έδωσα δικαιώματα στη μικρή επαρχιακή κοινωνία να πλάσει κακοήθειες στ’ όνομά μου, ενώ στο παρελθόν ήμουν για όλους «ένας σοβαρός επιχειρηματίας που τιμούσε την οικογένεια και τα παιδιά του».
   Δεν άργησαν όμως να φωλιάσουν τα άγρια πουλιά του πειρασμού, τα μαύρα, σκοτεινά με τα γαμψά νύχια, που γαντζώνονται στις σκέψεις των ανθρώπων και δε λένε να φύγουν από εκεί… Μία εικόνα κυριαρχούσε μπροστά μου· η δική σου μορφή. Στην αρχή μπήκα στο παιχνίδι διστακτικά αλλά αργότερα πιο δυναμικά και βίαια, παραμερίζοντας τους οποιοσδήποτε ενδοιασμούς που με συγκρατούσαν μέχρι τότε. Ξόδεψα όλη την ενεργητικότητά μου αφοσιωμένος σε σένα, που πολύ ύπουλα μ’ έριξες σε μία άθλια κατάσταση, εκείνη του ανθρώπου που αρνείται κάθε αυτοέλεγχο. Δεν υπολόγισες τα όσα σου πρόσφερα: ασυγκράτητα αισθήματα και υλικά αγαθά. Σου έγραψα πως «θα στείλω την κασέτα με τις ερωτικές στιγμές μας στη μάνα σου, να θαυμάσει εκείνη τα γυμνά κάλλη της κόρης της και το αγαλματένιο κορμί της!». Χωρίς ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με μεγάλη ποταπότητα αντέστρεψα σε μήκος, πλάτος και βάθος τα όσα ζήσαμε έντονα μαζί και άρχισαν σιγά-σιγά να ξεθωριάζουν από τη μνήμη σου. Τα πράγματα γύρω από τον έρωτα μετράνε διαφορετικά· άλλοι μεταμορφώνονται σε άγγελοι, άλλοι σε διάβολοι, μια ανεξήγητη δύναμη που εξυψώνει μα ταυτόχρονα υποβιβάζει κιόλας, τον άνθρωπο!
   Εντελώς απροσδόκητα ανακάλυψα πως το ερωτικό πάθος μου και τα άδολα αισθήματά μου δεν ήταν αμφίδρομα. Η σχέση μας έμοιαζε με μία ανταλλαγή σ’ ότι ο καθένας είχε ανάγκη. Ίσως, το θεώρησες δεδομένο πως ένας τριανταπεντάρης τότε, τι άλλο θα περίμενε από μία εικοσάχρονη κοπέλα, παρά το αυτονόητο για πολλούς· να γευτεί τις ομορφιές της, να αισθανθεί τις οσμές αυτού του ανθού, να ζήσει τις υπέροχες ερωτικές στιγμές, οι οποίες αποτελούν βάλσαμο για έναν αυστηρά προγραμματισμένο οικογενειάρχη. Κι αν δεν το ζήτησες εσύ, θα ερχόταν με το χρόνο η πληρωμή σου, όπως και ήρθε κάποτε αλλά ποτέ σαν υποχρέωση, μα σαν προσφορά αγάπης. Πίστευα πως αξιοποιούσες τις ώρες σου κοντά μου και όχι πως τις ξόδευες σε μια αποστολή· στην υλική απολαβή που προσδοκούσες ως αντάλλαγμα για την προσφορά σου, για την παράδοση του κορμιού σου στα χέρια μου, για το σμίξιμο των χειλιών σου με τα δικά μου, για τα λόγια, τα παθιασμένα σαν όμορφες, απατηλές φούσκες που έσπαζαν μ’ ευκολία κάνοντας κρότο. Πώς λοιπόν να μην πάρει ο άνεμος τα ερωτικά χάδια σου, τ’ ασταμάτητα φιλιά σου, εκείνες τις ανεξάντλητες στιγμές στο ξενοδοχείο στου έρωτα τα πολύμοχθα καλέσματα, νιώθοντας τις ικεσίες ενός Θεού ευεργέτη και παράλληλα τιμωρού;
   Ο θυμός και ο πληγωμένος εγωισμός μου, τα ξεθώριασε όλα αυτά, που έπρεπε να εξασκούν ακόμη σε σένα μια ιδιαίτερη γοητεία. Ο δικηγόρος σου υποστηρίζει πως από χρόνια έψαχνες τρόπους να διακόψεις τη σχέση και ν’ απαλλαγείς από εμένα, που πιεστικός και φορτικός έκανα το παν να σε κρατήσω κοντά μου! Ξέρεις καλά πως κρύβεις την αλήθεια. Γιατί δεν τους εξηγείς πώς περνούσαμε τις νύχτες στο ξενοδοχείο όταν ερχόσουν στην πόλη μου για δουλειά; Περιέγραψε σ’  εκείνους το θαυμασμό σου στο τέλος της σεξουαλικής συνεύρεσή μας, όπως ακριβώς τον εξέφραζες σε μένα! Στα μάτια σου αντίκριζα ένα διαφορετικό τότε κόσμο· αγνό, προσιτό, καθόλου παραμορφωμένο από οικονομικά συμφέροντα. Διαπίστωσα τελικά πως το πιο σημαντικό συναίσθημα που ένιωθες απέναντί μου, ήταν η ικανοποίηση των αναγκών που σου κάλυπτα. Κατέθεσα στον τραπεζικό λογαριασμό σου ογδόντα χιλιάδες ευρώ για τις σπουδές σου κι εσύ γελούσες και τα μάτια σου φωτίζονταν, φτάνοντας σε μακρινούς ορίζοντες, εκεί που ποτέ δε θα μπορούσες να φτάσεις με την πενιχρή οικονομική στήριξη των γονιών σου. Κι όταν πήγες στο σπίτι με το αυτοκίνητο που σου δώρισα, ούτε η μάνα σου ούτε ο πατέρας σου ρώτησε από απλή περιέργεια ή από βαθιά υποψία: «Με τι χρήματα το αγόρασες αυτό το αμάξι; Δεν πιστεύω, άμυαλη, να πουλάς το κορμί σου; Με ποιον βγαίνεις έξω;». Δεν είχες την τόλμη να τους πεις κατάμουτρα πως έβγαινες με κάποιον παντρεμένο, γιατί τότε δε θα σ’ έσωζε κανείς από τα χέρια των δικών σου!
   Η ζυγαριά της δικαιοσύνης δεν ξέρει κανείς προς τα πού ακριβώς κλείνει. Με τι σκεπτικό θ’ αποφασίσει η έδρα και θα λάβει υπόψη τις νομικές παραμέτρους, γιατί ούτως ή άλλως θα ήταν δίκαιο να καταδικαστώ λόγω της οικογενειακής απιστίας μου. Ο δικηγόρος μου θα κάνει μία πολύ καλή αγόρευση, λέγοντας πως η απιστία δεν είναι θεσμοθετημένη νομικά, άσχετα αν σε παλιότερες εποχές οι παντρεμένες και οι παντρεμένοι βίωναν μια κοινωνική κατακραυγή. Στις μέρες μας ο  εκμαυλισμός και η χαλάρωση των ηθών τείνει να γίνει ένας συνηθισμένος τρόπος ζωής. Έτσι οι δικαστές οφείλουν μεταξύ δύο ανήθικων στάσεων να επιλέξουν την πιο κραυγαλέα και τρομαχτική, την πιο επιλήψιμη για την ανθρώπινη φύση. Ο δικαστής όμως δεν μπορεί να μπει στην ψυχή κανενός και να εξετάσει την επίδραση που ασκούν σε αυτήν τα  συναισθήματα και τα πάθη.
   Δεν αισθάνομαι πως έβλαψα εσένα, ίσα-ίσα φρόντισα να σου εξασφαλίσω ένα λαμπρό μέλλον και ίσως αυτό να ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα μου. Ποτέ δεν αναρωτήθηκα αν αυτά που σου πρόσφερα ήταν τόσο δελεαστικά και ένιωθες εξασφαλισμένη ώστε να κλείνεις τα μάτια, να υποκρίνεσαι ή από υποχρέωση να με ανταμείβεις με έρωτα και πάθος. Μ’ έναν έρωτα καθόλου πηγαίο, χωρίς βαθιές ρίζες, μ’ έναν έρωτα υπολογισμένο, άφτερο να σέρνεται στη γη, υποχθόνιο. Το αδιαμφισβήτητο επιχείρημά σου είναι το εξής: «Ήσουν και είσαι ακόμη ελεύθερη, τι έφταιγες εσύ; Εγώ έπρεπε να προσέχω. Μπορούσες να οργανώσεις τη ζωή σου και τα συναισθήματά σου χωρίς καμία επιρροή και παρέμβαση. Ποιος να σε κατηγορήσει γι’ αυτό;».
   Φταίει ο παράδεισος των ματιών σου και το χυτό σώμα σου σε καλούπι αρμονικό και τέλεια πλασμένο. Ήμουν τυφλός στ’ αλήθεια και πως τάχα να σε πολεμήσω για την καταστροφή μου, το ψυχικό μου κουρέλιασμα; Η μήνυση που υπέβαλλα και εξετάστηκε ενώπιον του δικαστηρίου ήταν μια κίνηση αντιπερισπασμού -όπως πολύ σωστά δήλωσε ο δικηγόρος σου- αφού είχε προηγηθεί η δική σου, λόγω των αδικαιολόγητων επιστολών και του εκβιασμού που θεώρησες πως σου έκανα, για να σε κρατήσω εναγωνίως στη σχέση. Συνειδητοποίησα πως, ενώ αρχικά νόμιζα πως ήμουν κυρίαρχος του ερωτικού παιχνιδιού, τελικά είχα έναν υποδεέστερο ρόλο, εξ ολοκλήρου τραγικό.
   Σε παρακαλώ για άλλη μία φορά, σε ικετεύω… μην αφήσεις ούτε λεπτό το βλέμμα σου να πέσει πάνω μου, ακόμη και αν πολύ ύπουλα θελήσεις από εκδίκηση να αισθανθείς ικανοποίηση λόγω της τωρινής κατάστασής μου. Φοβάμαι και τρέμω περισσότερο την περίπτωση του να πληγωθείς σαν με αντικρίσεις ανήμπορο, να κάθομαι στο αναπηρικό καροτσάκι μου. Ήταν το ατύχημα που συνέβη μετά την αποστολή των απειλητικών επιστολών και στιγμάτισε τη λαμπρή μέχρι τότε ζωή μου! Ποιος άραγε ξέρει ν’ απαντήσει με σιγουριά στο ερώτημα: «σ’ αυτή την απρόβλεπτη ζωή τι είναι ατύχημα και τι ευτύχημα;».
   Προσπαθώ να φέρω στη μνήμη μου τις πολύωρες συνομιλίες μας στο τηλέφωνο και μοιάζουν τόσο ιδανικές σαν να τις ανέπλασε η φαντασία μου, όμως ήταν με βεβαιότητα, έτσι ακριβώς όπως συνέβηκαν· πολύ αυθόρμητες κι ερωτικές. Οι αναρίθμητες τρυφερές φράσεις, όπου η φωτιά τους δεν μπορούσε να κρυφτεί, συνεχιζόταν πιο εντυπωσιακές στις απρόοπτες συναντήσεις μας. Η φωνή σου έβγαινε αβίαστα ζεστή, τρεμουλιαστή, ηδονική και παθιασμένη. Συγχρονιζόταν ρυθμικά με τα επιφωνήματα του έρωτα. Πώς να παρηγορηθώ με τη σκέψη πως ήταν μόνο οι σύντομες, στιγμιαίες λάμψεις στο σκοτάδι που έθρεφες μέσα σου και το πύκνωνες με την υποκρισία;
   Η φωνή του Προέδρου του δικαστηρίου δόνησε την αίθουσα και φάνηκε πως το απειλητικό φάντασμα που για λίγη ώρα είχε πέσει σε λήθαργο, ξύπνησε απότομα και σκόρπισε πάλι τη βαριά ανάσα του σε αντικείμενα και ανθρώπους. Στύλωσες για λίγο το βλέμμα σου -απ’ ό,τι συμπέρανα από το ξαφνικό τίναγμα του κεφαλιού που προοιώνιζε το τέλος της υπόθεσης. Πιάστηκες απ’ τα χείλη των δικαστών ν’ ακούσεις την ετυμηγορία τους: «Αθώα!», αποφάνθηκε ο Πρόεδρος. Έτρεξες γρήγορα προς την πόρτα, να φύγεις μακριά, να μη συναντήσεις ξανά τα παλιά δεσμά σου, να μη δεις έναν άνθρωπο με καταρρακωμένο ηθικό που θα σου χαλάσει την ανόθευτα αποτυπωμένη εικόνα του έρωτα, την απομακρυσμένη από τις πληγές και τις ζημιές, που προκαλεί στις ψυχές των εραστών. Μα κυρίως έτρεξες για να μην σε προλάβω και ξανακούσεις τη φωνή μου, λαμβάνοντας ακόμη ένα ερωτικό κάλεσμα. Ή μήπως προσπαθούσες να ξεγλιστρήσεις από τον εφιάλτη της στιγμής· τον απαίσιο ήχο που κάνουν οι ρόδες του αναπηρικού καροτσιού όταν γυρνούν πίσω σου στο διάδρομο, και αναγκαστείς να τον παραλληλίσεις με τον ανατριχιαστικό ήχο της μοίρας που γυρίζει ασταμάτητα, σαν έναν τεράστιο οδοντωτό τροχό που παρασέρνει και συνθλίβει ό,τι βρει μπροστά του; Ήθελες ν’ αποφύγεις να με κοιτάξεις και να σιγουρευτείς -γι’ αυτό που σου πέρασε απ’ το μυαλό σαν φευγαλέα σκέψη- πως τα μάτια μου έλαμψαν και στο πρόσωπό μου αποκαλύφθηκε μία απέραντη χαρά και ικανοποίηση, πως η καρδιά μου χτύπησε με πόθο στο άκουσμα της αθώωσής σου! Γιατί άλλωστε, να είσαι υπεύθυνη για το κατρακύλισμα και την έξαψη των παθών μου; Εσύ ό,τι μου έδωσες δε θα χαθεί από τη μνήμη μου. Με φυλάκισες με του έρωτα το ανανεωτικό χάδι, με φυλάκισες με του έρωτα το βαθύκοπο μαχαίρι.

 
Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Μία περίληψη του μυθιστορήματος της Σύλβιας Λουκά: "Μάδησε την Μαργαρίτα" και ένα ποίημά της με τίτλο: "Άναψε τα φώτα"


Το μυθιστόρημά της Σύλβιας Λουκά πραγματεύεται την ιστορία της ηρωίδας Μαργαρίτας, η οποία μας εξομολογείται τα λάθη της, τις αδυναμίες και τους έρωτές της. Πώς όλα αυτά στιγμάτισαν τη ζωή της και πώς πορεύεται σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι της επιβίωσης; Αρκετά σημεία του έργου είναι βασισμένα στην πραγματικότητα. Όλοι μας, όταν ακούμε τη φράση «Μάδησε την Μαργαρίτα» μας έρχεται στο μυαλό το κλασικό μάδημα της μαργαρίτας συνοδευόμενο από το μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά… Ο ρόλος της στο βιβλίο παίρνει μια άλλη διάσταση. Κάθε πέταλο της μαργαρίτας έχει να ξεδιπλώσει μια άλλη πτυχή της αγάπης… Της προδομένης, της μητρικής, της ανιδιοτελούς, της ερωτικής, της θρησκευτικής, της απογοητευμένης…
Το γράψιμο της Σύλβιας Λουκά είναι πυκνό και περιεκτικότατο. Μ’ αυτό τον τρόπο έχει γίνει αγαπητό στους αναγνώστες καθώς δεν παρεμβάλλονται άσκοπες φλυαρίες που μειώνουν την αγωνία τους.



Άναψε τα φώτα

Μόνος περπατώ στα σκοτάδια,
σ' ένα χώρο που δεν ξέρω
 καν πως μοιάζει, γιατί
 δεν τον έχω δει ποτέ.

Κι όμως τον γνωρίζω!

 Στον τοίχο αριστερά
έχει δύο ανάγλυφους πίνακες!
 Τους ένιωσα κι είναι
λες και τους είδα!

Ποια μοίρα είναι αυτή
που με ανάγκασε
να ζω μέσα στο ψέμα;
Στην αβεβαιότητα;
Στο σκοτάδι;

Ο χώρος έχει μια καρέκλα
στο βάθος κι ένα τραπέζι.
Για μένα τα ’χουν βάλει εκεί
μπας και σκοντάψω επάνω τους!

Είναι φτιαγμένα από πεύκο!
Τόση έντονη είναι η μυρωδιά
Που μου σπάει τα ρουθούνια!

Πεύκο! Πώς να είναι άραγε
 οι μυτερές του βελόνες;
Θα τις δω κάποτε;

 Ανάψετε τα φώτα, γιατί
εγώ θέλω να ζήσω μέσα
 στο φως, την αλήθεια!

Κάποιος ξέχασε μια κάσα
με παλιές φωτογραφίες!
 Πώς μοιάζω άραγε;

Θεέ μου, βαδίζω μόνος
 κι όμως σε νιώθω δίπλα μου.
Άναψε τα φώτα!

 Σύλβια Λουκά
( 19 Νοεμβρίου 2009)