Το δάσος των Παραμυθιών

(Il bosco delle fate)

Ποια  ζωή σε ποια γη.

Ποια αγάπη και ποια  ελπίδα.

Όπου  πέφτει  ο λαχνός

στη  ζωή μου δεν  είδα.

Γιατί κλαις  και γελάς

και στα  λάθη βουλιάζεις,

πάντα  εσύ θα γυρνάς

στα παλιά,

που θωρείς  κι αγαλλιάζεις.

Χρόνια  διαβάτες της σιωπής

την  τύχη αποζητάμε.

Σε ό,τι  θ’ αγαπήσουμε

το βλέμμα να γυρνάμε.

Μέσα  μου αστόχησα

τίποτα  δεν πόθησα

κάπως  έτσι αλλιώς.

Ποια  κραυγή ποια φυγή.

Ποια  νυχτέρια  φωτιά

στο κρεβάτι απ’ τ’ αστέρια.

Ό,τι  πέφτει στη γη

το κρατώ αγκαλιά μες τα χέρια.

Μη σιωπείς κι απορείς

για το χρόνο, που φεύγει.

Κοίτα απ’ το  κροντήρι  να πιεις

μια σταγόνα, που μένει.

Στη ζωή όμηρος  πιάστηκα

την τύχη δεν φαντάστηκα,

πως  έρχεται να φύγει αλλιώς.

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin

7. Oktober 2011