Στα μεσοπέλαγα θα αφανιστείς.
Μην ξεμακραίνεις στα μακρύγιαλα και ξεχαστείς.
Δεν ξέρεις για πού στην τύχη τραβάς.
Γύρνα ξανά στο Δουλίχι,
που σύγκορμα ποθείς και λαχταράς.
Τον κόπο δάμασε κι απ’ τις Χίμαιρες μην πτοηθείς.
Με ποιο άραγε αδράχτι σου ’γνεθε η τύχη τη μοίρα
και σ’ έριξε στου σύννεφου το φονικό στροβίλισμα;
Μα ακόμα μαντάτα από σένα δεν πήρα.
Στο δρόμο κοίτα μην μονάχος ξεμείνεις και μαραθείς.
Και στων ορνέων το φριχτό κάλεσμα
στους όνυχες μην εναγκυστρωθείς.
Μέσα απ’ τα χέρια σου περνάει ο καιρός
κι ο έρωτας αστέρι γίνεται άσβεστο κι ανείπωτος καημός.
Μπρος απ’ τα μάτια μου παίζει η σκιά σου το ρόλο στο φως.
Λιμάνια ξένα μη σ’ αγγίξουν μη και η Γη της Καλυψώς.
Τον πόνο σου κάνε κουπί και την ελπίδα στήσε αψηλά
στου καραβιού το πρώτο ξάρτι.
Ο Αντίνοος πάνω σε ξέφρενο ξελόγιασμα μου πέταξε ένα γλυκό φιλί.
Κρυμμένοι πόθοι καίγονται σαν ξηραμένη οξιά μέσα στο Μάρτη.
Μη σε μαγέψει στης θάλασσας το εύδος
της Ωκυρρόης η πολυμήχανη μαντεία
κι ούτε ο δακύθυμος ιδρώτας σε ρίξει σε δυσάμβατη τρικυμία.
Θόλωσε απ’ αχνίλα της φωτιάς στο Θιάκι ο ουρανός
ανέπαυο παράπονο θα’ ναι απ’ την κραυγή της Μελανθώς.
Μέσα απ’ τα χέρια σου γεννιέται η ζωή
κι ο έρωτας των Νηρηίδων τραγούδι πλάι στην κουπαστή.
Vicky Kostenas Lagdos
Dichterin
Zürich, 8. November 2011
Τα πνευματικά δικαιώματα όλων των έργων της Βίκυ Κώσταινα-Λαγδού είναι κατοχυρωμένα σε δικηγορικό γραφείο της Ζυρίχης και κάθε κλοπή στίχου συνεπάγεται με παραδειγματική τιμωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου