Βιβλιοπαρουσίαση της Άννας Μανωλοπούλου
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου, ώρα 7 μμ
(είσοδος ελεύθερη)
Το βιβλίο παρουσιάζουν οι:
Βασίλης Μητσάκης (ηθοποιός, συγγραφέας)
Αμαλία Γκιζά (ηθοποιός)
Βασίλης Λιαπής (Φιλόλογος, Επίτιμος Πρόεδρος της Ακαδημίας Λάρισας)
Χρόνης Μουστάκας (Εκπαιδευτικός)
Διοργάνωση:
Α' Σοροπτιμιστικός Όμιλος Βόλου
Σοροπτιμιστικός Όμιλος Βόλου "η Θέτις"
Πολυχώρος Τέχνης Ωδείου Φουντούλη
Κριτική του Ζήση Παπαδημητρίου, ομότιμου καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:
«Το βιβλίο της κας Άννας Μανωλοπούλου: "Η ζωή δεν ήταν δική μου" δεν είναι ένα απλό πόνημα όπως η πληθώρα ανούσιων μυθιστορημάτων που κατακλύζουν την αγορά. Είναι κατάθεση ψυχής, κείμενο - παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται, τις "lost generations", τις "χαμένες γενιές" της εποχής μας.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν είναι μόνον ιδιαίτερα λυρική αλλά και πηγαία φιλοσοφική. Κάθε σελίδα αποτελεί καταπίστευμα, ένα είδος ύμνου αφιερωμένου στην αντιφατικότητα, στις σκοτεινές πτυχές αλλά και στο μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Όχι, δεν περιγράφει απλά καταστάσεις, χειρουργεί με νυστέρι το φιλοσοφικό στοχασμό, το σώμα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, επισημαίνοντας με περισσή ακρίβεια τις αγωνίες, τις αντιφάσεις, τα ψυχικά κενά και τα αδιέξοδα που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μας, η οποία είναι κάποτε αβάσταχτη.
Με έξοχο τρόπο αλλά και πόνο ψυχής επιλέγει και περιγράφει περιπτώσεις, όπως αυτή του μικρού ζητιάνου που έγινε στόχος κυνηγών οργάνων, οι οποίοι, καταλύοντας κάθε έννοια ανθρωπιάς, αναγορεύουν το χρήμα σε Θεό, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό μοσχεύματα για τους έχοντες και τους κατέχοντες που κινούν τα νήματα του κόσμου σύμφωνα με τη θέλησή τους.
"Όλα είναι εμπόριο!", λέει η συγγραφέας. Μπροστά στα φαινόμενα αποκτήνωσης άλλωστε των κοινωνιών μας, αναρωτιέται δικαίως, αν έχει νόημα να γράφει κανείς στην εποχή μας, ερώτημα που έθεσε πρώτος μετά το Ολοκαύτωμα, ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος Theodor Adomo, συνιδρυτής της περίφημης "Σχολής της Φρανκφούρης", όταν αντιμέτωπος με το ανούσιο και μοναδικό στα χρονικά της ανθρωπότητας έγκλημα, αναρωτήθηκε αν μετά το Άουσβιτς επιτρέπει να γράφει κανείς ακόμη ποιήματα.
Τούτο το δίλημμα - γράφει η συγγραφέας - κατακλύζει ολόκληρη την ύπαρξή μου ως τα όρια της απελπισίας. Μήπως ό,τι έγραψα ως τώρα, πρέπει να τα πετάξω όλα και να λυτρωθώ από το σαράκι αυτό που κατατρώει τις μέρες και τις νύχτες μου μέσα στης μοναξιάς την τρέλα και στης θλίψης μου την ευφυΐα;
Τι λόγια Θεέ μου! Αλήθεια πόσο θα ήθελα να τα είχα ειπεί εγώ! Ερώτημα που θέτει σήμερα κάθε κοινωνικά και πολιτικά ειλικρινά στρατευμένος διανοούμενος. Με νιτσεϊκή προδιάθεση αναζητά παρηγοριά στη σκέψη κάποιας ανώτερης δύναμης, για να στηριχθεί και να μετριάσει τον πόνο της, διαπιστώνοντας πως ο καθένας μας είναι καταδικασμένος να αναζητήσει παρηγοριά και έλεος μόνον μέσα του, γιατί ο Παντοδύναμος, αυτοεξόριστος στο γυάλινο πύργο των ουρανών, δεν έχει χρόνο αλλά ούτε και τη θέληση να ασχοληθεί με τα ανθρώπινα, αφοσιωμένος στην προσπάθεια να αποδείξει την ύπαρξή του μέσω της ανυπαρξίας του. Έχοντας επίγνωση της αιωνιότητας αλλά και της φθοράς που συνεπάγεται ο όλβιος για τον εαυτό του χρόνος, η συγγραφέας σε αντίθεση με την καζαντζακική αγωνία, απευθύνει έκκληση, αντί του Θεού να σώσουμε το χρόνο, προτείνοντας ως λύση την αντορνική "άρνηση της αρνητικότητας" του κόσμου μέσω της τέχνης.
Η φιλοσοφημένη σκέψη της συγγραφέως διαχέεται στο σύνολο του κειμένου. Μέσα από τους διαλόγους των προσώπων του βιβλίου αλλά και τους μονολόγους της με εμφανή την ποιητική διάθεση θίγει διαχρονικά προβλήματα, φόβους και αγωνίες του ανθρώπου, ενσωματώνοντάς τα περίτεχνα στην εποχή μας. Το βιβλίο της Άννας Μανωλοπούλου μοιάζει με λατομείο εξόρυξης πολύτιμων λίθων. Γνέθει με βάση τα βιώματά της, τις παρατηρήσεις της και τα διαβάσματά της το νήμα της ζωής, επισημαίνοντας τόσο τις χαρές, όσο και το δράμα του να είσαι άνθρωπος.
-----------------
Πληροφορίες:
Αντωνοπούλου 17, Βόλος
τηλ. 6909127982, ώρες: 10:30 - 14:00, 17:30 - 21:30 μμ
e-mail: info@foudoulis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου