Πριν της νύχτας το μεσοκόπιασμα συντάσσονται
καλόγνωμα κι ολόγιομα φεγγάρια
για να ξορκίσουν της δυστυχίας τις μαύρες Ερινύες.
Μιας κι απ’ τ’ αγέρα πλανηθείς τ’ αρίφνητο στροβίλισμα
μην αστοχήσεις τ’ αστερόβροχο σε θράψαλα
απ’ ερώτων γεύσεις να εκποιήσεις.
Μια φανταχτερή κι αχτένιστη ανεμοθύελλα η μορφή σου.
Είσαι η σχεδία, που ταξιδεύει απαλλαγμένη από πανιά.
Που σαν προτού δέσει αιωρείται πάνω στου κάβου την περασιά.
Είσαι της νύχτας η ανακάλυψη, που περπατάει στα δάχτυλα
τον ύπνο μην ξυπνήσει.
Είσαι η ευφράδεια του νου, που ραίνει με ροδόνερο
μιας περισπωμένης την ευλύγιστη καλλιέπεια.
Κι όταν το βλέμμα μεσουρανήσεις, γίνεσαι αλεξικέραυνο
μιας μπόρας ξαφνικής, που τις αξίες του μετρά
μέσα απ’ των αστεριών την παλιννόστηση.
Φεγγόβολη η νυχτιά, πέτρες διαμάντια αναζητά.
Πέφτει η σκόνη τ’ αστεριού στου λογισμού τα χέρια.
Πριν το μεσονύχτι μεσουρανήσει
η προτελευταία λέξη συγκλίνει γοητευτικά
μες απ’ την άκρατη βροχή των αστεριών.
Ώ, πώς νοσταλγώ κάτω από της γαζίας την παραζάλη
ν’ αποστηθίσω με γυμνό μάτι τ’ αστερόφωτο,
που τρικλίζει και σβήνει μέσα απ’ τις βραγιές των λογισμών.
Ηχογραφικό πυρανάλωμα αστεριών ο ουρανός.
Εδώ πια σταματά το πεντάγραμμο
για να συνεχίσει το δρόμο μονάχη η ζωή.
Εδώ οι νότες παλεύουν ν’ ανταμωθούν
με τις σταγόνες της βροχής
για να ξεπλύνουν τα μουσικά σοκάκια.
Η παράσταση ξεκλειδώνει τη σύνθεση, αφήνοντας
να περάσει μέσα μια ανεξάντλητη αστροβολή.
Vicky Kostena Lagdos
Dichterin
Zürich, 28. Februar 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου