Παρότρυνση
Γράψε μια λέξη συννεφιά
και μία λέξη ήλιο,
γράψε και λίγο ουρανό
που θα χαμογελά στη θάλασσα,
οι στίχοι σου να φωτίσουν!
Αστέρια που χυθήκανε σαν δάκρυα
σχημάτισες… του πόνου εμβόλιμα καρφιά.
Της νύχτας σκέψεις αιματηρές
και πνιγερές ανάσες… συγκέντρωσες πάνω στο χαρτί,
καθώς το πάθος φούσκωσε μέσα στην ψυχή
και οργισμένα κύματα οδηγούν
σε μακρινές στεριές
που ασφυκτιούν στη μοναξιά τους.
Βράχια σκούρα γυαλίζουν απ’ αλμύρα
κι η κίνηση της πένας τούς χαρίζει
δυο μάτια παιχνιδιάρικα, δυο χέρια στιβαρά
για ν’ αντέχουν στο κυνηγητό της μοίρας,
της μνήμης το βαρύ φορτίο να κουνάνε σαν μωρό,
πυκνά κλαδιά της ποίησης ν’ απλώνουν
αγκαλιάζοντας το άπειρο,
ίχνη της αιωνιότητας ν’ αφήνουν στο ταξίδι τους·
καθαριστές του σκοταδιού με του φωτός τα όπλα.
Θα αισθάνονται στο σώμα τους το χάδι της αλήθειας,
κοντά στο όνειρο που αρνήθηκαν θα ζήσουν τώρα πια
κι ας ήταν κάποτε οι ποιμένες μιας κοντόφθαλμης ζωής!
21/03/2012
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου