ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΝΝΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ

Άφησες το στίγμα σου.
Αποτυπώθηκες ανεξίτηλα στο λευκό χαρτί.
Με σύμβολα κι εικόνες ζωγράφισα τη μορφή σου.
Η σκέψη σου πυρπόλησε τη φαντασία
κι οι λέξεις ξεπήδησαν από τη λάβα του έρωτα.

Άφησες το στίγμα σου.
Αποτυπώθηκες με λόγια καθρέπτες,
με ψηφίδες από συλλαβές.
Έγινες στίχος στο λευκό χαρτί.
Ταξιδέψαμε στο μονοπάτι του πάθους
με συνεπιβάτες τις λέξεις, το κόμμα, την τελεία.
Ξεδίψασα με τους χυμούς της έμπνευσης,
με την ανάμνηση του φιλιού.   
Οι αισθήσεις μου έξω από εισαγωγικά,
κι η λαχτάρα μου πρωτόγνωρη,
χωρίς ομοιωματικά.

Άφησες το στίγμα σου.
Αποτυπώθηκες στον καμβά της καρδιάς.
Έγινες τίτλος με κόκκινα γράμματα.
Στην ποιητική μας αγκαλιά
τα κόμματα ζευγάρωσαν με τις τελείες,
κι οι παρενθέσεις έσμιξαν με τα ερωτηματικά.

Άφησες το στίγμα σου.
Αποτυπώθηκες ανεξίτηλα στο λευκό χαρτί.
Έγραψα για το πρώτο μας φιλί.
«Φυλακισμένη» στη  σιωπή της ανάσας σου
αφέθηκα στο κάλεσμά σου
κι αντί για λέξεις
διάλεξα τα αποσιωπητικά...

   
**  Πρώτη δημοσίευση στην ανθολογία ερωτικής ποίησης «Ερωτικός Μάιος», Ζ' Τόμος, εκδ. Μουσική Εταιρία Βορείου Ελλάδας, 2011

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Έριξα την περηφάνια μου στο τζάκι,
για να ζεστάνει το δωμάτιο της απουσίας.
Ξεπάγωσα και δυο φιλιά,
για να ’ρθουν να σφραγίσουν το κορμί σου.
Ξεκλείδωσα την αγκαλιά μου,
για να γίνει το δικό σου καταφύγιο.
Δες, πέταξα και το κλειδί
στην άβυσσο μίας χαμένης Ατλαντίδας,
για να μην μπορώ να την ξανακλειδώσω.

ΦΩΤΟΣΚΙΑΣΗ
 

Έγιναν τα καλοκαίρια χειμώνες.
Είμαι εδώ
στο παράθυρο
και περιμένω
ν’ αγγίξω το είδωλό σου
στο ραγισμένο τζάμι.
Άραγε υπάρχεις ή
είσαι μια φωτοσκίαση στο κάτοπτρο του νου;

 

ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΡΙΣΚΟ

Έτσι απλά θα σε κοιτάζω
να χτενίζεις τα μαλλιά σου.
Και θα ρισκάρω να τυφλωθώ
απ’ την αντανάκλασή τους
στον καθρέπτη.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ

 

Φόρεσα τον ιδρώτα σου στο δέρμα μου.
Μ’ έλουσε η ανάσα σου.
Ταυτίστηκαν οι σκιές μας.
Μήπως είναι έρωτας;

ΠΑΓΩΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Κατέβασα απ’ τους τοίχους τα ρολόγια

και τα ’βαλα στον κάδο ανακύκλωσης.

Δε θέλω να μετράνε τους σφυγμούς μου.

Έμεινε πια μόνο ένας.

Η καρδιά μου έγινε ένα με τη δική σου.

ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Με παρέσυρε ο ανεμοστρόβιλος του Έρωτα.

Αυτός που σαρώνει κάθε ψήγμα λογικής.

Ναι. Έκανα βουτιά στο κενό

δίχως αλεξίπτωτο.

Κι ας ξέρω ότι μπορεί να είναι μοιραία.

ΑΠΟΥΣΙΑ

Άδεια χειμωνιάτικα βράδια.
Τ’ αστέρια χάνονται στον οργισμένο ουρανό.
Ματωμένα όνειρα στην αντανάκλαση του χρόνου
κι εσύ μία μοναχική φιγούρα στο δωμάτιο της απουσίας.
Πληγώνεται η καρδιά σου
χωρίς το άρωμα της αγάπης
κι η μοναξιά σιωπηλή ζωγραφίζει στο βλέμμα τον πόνο.

Μία έρημος η ζωή σου χωρίς όαση κι όρια.
Μιλά μόνο η σκιά σου.
Μα δεν μπορείς ν’ ακούσεις τη φωνή της.
Αφουγκράζεσαι μόνο τον χτύπο της καρδιάς σου
να μετρά τα δευτερόλεπτα.
Τώρα μάταια αναζητάς τον χαμένο Παράδεισο
στους ψίθυρους των λυγμών.
Όλες οι πόρτες σφραγίστηκαν.

ASSENZA

Notti vuote invernali.
Le stelle si perdono nel cielo arrabbiato.
Sogni  insanguinati nel riflesso del tempo
e tu, una figura solitaria nella camera dell' assenza.
il tuo cuore si ferisce
senza l' aroma dell' amore
e la solitudine silenziosa dipinge gli occhi di dolore.

Un deserto la tua vita senza oasi e barriere.   
Solo la tua ombra ti parla.
Ma non puoi sentire la sua voce.
Tu ascolti solo il battito del tuo cuore
che conta i secondi.
Ora tu cerchi in vano un paradiso perduto
nei sussurri delle grida.
Tutte le porte sono chiuse. 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ

Τη νύχτα αυτή

σαν κλέφτης παραβίασες την πόρτα του νου.

Μπήκες αθόρυβα στον κόσμο των αισθήσεων,

για να ληστέψεις το χρυσάφι της ψυχής.

Πληγή το κάθε σου άγγιγμα.

Συνήθισες να κλέβεις την Αγάπη.

   

Τη νύχτα αυτή

θα φύγεις όμως μ’ άδεια χέρια.

Εδώ και καιρό εκπαιδεύτηκα στην αγρύπνια!