Τραγούδια της ποίησης
Με παραστάσεις ψεύτικες και μ ’ αυταπάτες
ήμασταν όλοι μιας γενιάς, αεροβάτες.
Γυρνάμε πάλι σε καπνούς και σε μετόχια
κι άντε ν’ αντέξεις ουρλιαχτά κι ανεμοβρόχια.
Μείναμε δίχως κουπαστή στις συμπληγάδες
μας διαφεντεύουν άρρωστοι και Βαλαάδες.
Ματώνω μια, ματώνεις δυο, λείπουν οι φίλοι
στάζει η αυγή θανατικό, φωτιά το δείλι.
Σε προδομένες ιαχές και σε πορείες
γράφουν παιδιά με τη θανή, τις ιστορίες.
Τρέχει ο κοσμάκης, πανικός στην προκυμαία
μα πού ένας «ήλιος του λαού», ίδια η αυλαία!
Θεόδωρος Σαντάς
Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου