«ΝΕΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑΣ- ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΕΛΥΦΟΣ» από τον Θεόδωρο Σαντά

Ποιος  ορίζοντας πυρπολεί τις καρδιές
και ξελογιάζονται οι άνεμοι
στην άμμο της Σιθωνίας
απ’ το τραγούδι των Νηρηίδων;
Ποιο δείλι βασιλεύει στη μαγεία του Κέλυφου
και σκαρφαλώνει στον Παρθενώνα του;
Ποια απόχρωση ξεχάστηκε
ανάμεσα στο γαλάζιο και πράσινο
στις συστοιχίες του πεύκου
κι η ακτή της Καλογριάς
καθρεφτίζει τη χτενισιά τ’ Ουρανού;
Ποια λέξη να βρω, ποιο ρήμα  να επιλέξω
ποια μουσική των θεών
στα  μετόχια της Παναγιάς
να χορτάσω την ευωδιά της γλυκομολόχας;
Από ποια κοραλλένια  χρώματα
ν’ αντλήσω δύναμη
από ποια ονειρεμένη ηχώ 
όταν ο φλοίσβος λιποθυμάει 
στα πόδια  του βότσαλου
κι ο αφρός γυαλίζει το σώμα του;
Ζω την ομορφιά της ζωής
τις «Ώρες των άστρων»
κι αναπνέω τη μυρωδιά της βροχής
όταν νοτίζει το χώμα
κι οι γλάροι συμπληρώνουν τη γονιμότητα
μα  δε γλιστράω στη λάσπη του Δία.
Εγώ δε θα υιοθετήσω ένα θάνατο μυστήριο
δεν παραδίνομαι  ναυάγιο αμαχητί 
στις σπηλιές του Ταΰγετου
κουβαλώντας  στο χάος  ελεγείες του Ρίλκε.
Η ποίηση πρέπει να έχει ένα θάλπος
σαν το φως της Πανσέληνου
στη μύτη του «Δρέπανου»
την παρουσία του Αποσπερίτη
στην αμφιλύκη, της ζωής και του θανάτου!

Θεόδωρος Σαντάς, Θεσσαλονίκη 4-6-2012