Ποιήματα από το βιβλίο της Ασημίνας Ξηρογιάννη «Η Προφητεία του Ανέμου», Δωδώνη 2009

***

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Περάσαμε έρωτες πολλούς.
Ανταμώσαμε σατύρους αγκιστρωμένους
σε σώματα που ’ξεραν μόνο να ξεχνούν.
Ψυχές δεν γνώρισα πολλές να μου ανοιχθούν σε πλάτος και σε βάθος.
Της δικής σου τις διαστάσεις δε λησμόνησα.

Περάσαμε έρωτες πολλούς-
Κρυφά και φανερά-
Μας στιγμάτισαν για να μας αφήσουν μετά
εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε,
Στην πρώτη νιότη.



ΜΑΖΙ

Μαζί βαδίζουμε σιωπηλά ακούγοντας τους κραδασμούς
του ανέμου της ζωής.
Τις ελευθερίες μας μοιράσαμε σωστά. Με οικονομία.
Και ο χρόνος μάς σεβάστηκε.

***

....ΑΥΠΝΙΑ

Απ’ την ταράτσα βλέπω φώτα να τρεμοπαίζουν πέρα μακριά.
Κι ακούω θορύβους της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται.
Τα βράδια του καλοκαιριού έχει δροσιά.
Φορώ λευκό νυχτικό - σατέν.
Μαύρους κύκλους θα χω το πρωί και στα μάτια μου
γραμμένα ερωτηματικά.

Που την άλλη νύχτα δεν θ’ απαντήσω πάλι.

***

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

(Στη Δέσποινα)

«Να περάσεις το ποτάμι.
Να ανακυκλώσεις τη ζωή που σπατάλησες».

Μα εγώ... καρφωμένη στην μία όχθη,
αρκέστηκα στο να ονειρευτώ την άλλη.

***

ΚΑΠΟΤΕ...

Ο αοιδός Ορφέας διαμελίστηκε από τις μαινάδες στη Θράκη.
Οι ύμνοι του θάφτηκαν στο σκοτάδι πάνω στα βουνά.
Κι ο ίδιος ως γύρη ταξίδεψε στο σύμπαν
ώσπου ξανάγινε η μουσική του φως.
...υπάρχει Θεός.

***

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Λέξεις σε λευκή κόλλα...αυτό είμ’ εγώ.
Τίποτα και όλα.
Ειλικρινά, μόνο αυτό.

***

Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών.
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύτηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.

Ασημίνα Ξηρογιάννη