Παραπονιέσαι, γιατί δε σου στέλνω
μηνύματα πια
γιατί της «Τούμπας» οι ποιητές
έπαψαν να σου γράφουν ποιήματα.
Δε σου κρύβω, ότι άρχισα να φοβάμαι
μην επαναλάβω τους στίχους
και τους αφαιρέσω την πρώτη τους λάμψη
μην όσα ποιήματα κρατάς φυλαγμένα
στο αγαπημένο σου λεύκωμα
τα κυκλώσει η μικροψυχία
και τα αποκηρύξει ο φθόνος.
Έχε μου εμπιστοσύνη,
θυμάμαι πάντα τα πύρινα λόγια σου
όταν μιλάς με πάθος για ποίηση
και επαναλαμβάνεις να συνεχίσω να γράφω
και ότι μόνο με ποίηση καταργείται
η ένδεια των ανθρώπων.
Ίσως αύριο οι άνεμοι
να με προσαράξουν μακριά.
και να ξεθωριάσει ο ήλιος μας.
Όμως τώρα, ποιος ξεχνάει
την αναστάσιμη ώρα
όταν οι καμπάνες σημαίνουν
κι «Εσύ» έρχεσαι αγόγγυστα
μες στο κρύο να διώξεις
το αρρωστημένο σύννεφο
που εισχώρησε μέσα μου
να με βοηθήσεις να πατήσω στα πόδια μου
να συνεχίσω στα άγια των αγίων
την τελετουργία της ποίησης.
Χαριτωμένη της γης
θα επαναλάβω και πάλι.
Όταν τα άστρα αποκαλύπτονται
και μου ζητάνε κάτι για χάρη σου
εγώ υπακούω στα θέλω τους!
Θεόδωρος Σαντάς
Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου