Σαν άγγιξα το χέρι σου που έτρεμε στο άγγιγμα,
σαν τρόμαξα στο βλέμμα σου που φώναζε:
"το φως μου δώσ' μου",
σαν η μορφή σου έλαμπε,
της θάλασσας ψυχή,
κι έσμιγε με τον έρωτα που χάιδευε το κύμα...
είδα τα δάκρυα, τα ασημόχρωμα να πέφτουνε βαριά,
είδα τα συναισθήματα ν' απλώνονται σαν πέπλο
κι ένα λουλούδι να ανθεί ανάμεσα στο στήθος σου,
φεγγάρι γιορτινό που σε ταξίδια πήγαινε,
κι εγώ να το ποτίζω με φιλιά και ηδονές
κι εσύ να σβήνεις,
λευκή γραμμή αφρού,
στα πιο όμορφα όνειρά σου.
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο ένα τόσο όμορφο και τρυφερό ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την άδεια σας το "κλέβω" να στολίσει τον χώρο μου!
Καλό μήνα σας εύχομαι, να περνάτε πάντα όμορφα!
Σας ευχαριστώ πολύ αγαπητή "Γυναίκα" για τα όμορφα λόγια σας! Σας ευχαριστώ επίσης για την "κλοπή", γιατί οι καρποί του πνεύματος πρέπει να γίνονται όλου του κόσμου κτήμα! Καλό μήνα και σε σας, καλό σας βράδυ!!!
Διαγραφή