Δύο ποιήματα από την Άννα Ιωαννίδου

ΑΙΝΙΓΜΑ

Ανακάλυψα τα μυστικά του Έρωτα

και στροβιλίστηκα στον πυρετό του.

Κόκκινο ευωδιαστό ρούχο ο Έρωτας

κι εγώ το φόρεσα

σαν δεύτερο δέρμα στο κορμί μου.

Σχεδίασα τον κύκλο του πάθους

και μπήκα μέσα.                                              

Κατάργησα φραγμούς κι αποστάσεις.

Ένα ξεφάντωμα στην έξαψη της Αφροδίτης!

Η ελπίδα άνθισε στις ρωγμές της μοναξιάς.

Μία βροχή απ’ αστέρια

με ταξίδεψε σε φεγγάρια κόκκινα.

Άνοιξα το φλασκί του πόθου

και γεύτηκα κάθε σταγόνα του.

Μέθυσα κι οι αισθήσεις μου

σμίλεψαν εικόνες και προσδοκίες.

Απρόσμενη περιπέτεια ο Έρωτας

γεμάτη ανατροπές.

Κι εγώ βυθίστηκα στο πέλαγός του χωρίς σωσίβιο.

Περιπλανήθηκα ανάμεσα στη γαλήνη και την ένταση.

Ταξίδεψα απ’ τη λογική στην τρέλα.

Δύσκολος ο λαβύρινθος του Έρωτα.

Κι εγώ ψάχνω το μίτο της Αριάδνης.

Μοιάζει μ’ αίνιγμα

που όσο κι αν προσπαθώ

δεν μπορώ να το λύσω:

Πάντα θ’ αναρωτιέμαι:

Άπιαστο όνειρο ο Έρωτας

ή αδιαφιλονίκητη αλήθεια;

 

ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ

Σήμερα έβαλες φωτιά σε προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Γκρέμισες μία ζωή προκατασκευασμένη.

Γεύτηκες τη μυρωδιά του καμένου.

Κι ύστερα ανέπνευσες

χωρίς αναπνευστήρα.