«Και όμως πόσα ακόμη χέρια…» του Γιώργου Η. Παγωνάκη

...ένα ζευγάρι δάχτυλα χοροπηδάνε πάνω στις μαυρόασπρες οκτάβες του πιάνου.
Ένα χέρι σκουπίζει κάποιο δάκρυ, που αυτομολεί πάνω στο μάγουλο...
Κομμάτια από νύχια γεμίζουν το τασάκι πέφτοντας πάνω στις στάχτες...
Σ’ ένα μικρό μπαρ δάχτυλα στριφογυρίζουν τα παγάκια μέσα στο χαμηλό...
Κάπου έξω, το αριστερό χέρι της κυρίας σφίγγει το δεξί του φίλου της...

Κι όμως, πόσα χέρια ανέξοδα τραυματίζονται από άλλα χέρια...

Το βρέφος αγκαλιάζει με την παλάμη του το δαχτυλάκι του μπαμπά του...
Δίπλα ακριβώς, το αδερφάκι του πιπιλίζει παράνομα τον αντίχειρά του...
Ο δάσκαλος ή τραυματίζει ανοιχτές παλάμες ή επιπλήττει μαθητές του...
Οι φασίστες απανταχού τείνουν την ανοιχτή τους παλάμη όχι μόνο συμβολικά...
Το χαστούκι ελλείψει σεβασμού και αξιοπρέπειας ακόμα ηχεί βροντερά...

Κι όμως, πόσα χέρια χρειάζονται για να φτιαχτούν τα θαύματα...

Σε κάποιο κομμωτήριο η υπάλληλος βάφει τα νύχια της πελάτισσας...
Στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου ακρωτηριάζονται τρία δάχτυλα (...τυχερός ο άτυχος τραυματίας...)
Μέσα στο τσουχτερό κρύο, δυο παλάμες τρίβουν τα παγωμένα αυτιά τους...
Μια γιαγιάκα σ’ ένα ξέφωτο στο δάσος πελεκάει έναν κορμό, για το τζάκι...
Την ίδια στιγμή, χέρια κρατάνε ποτήρια και προτείνουν ευχές της ώρας...

Κι όμως, πόσα χέρια αγκαλιάζουν κάγκελα για να δουν λίγο φως...

Ο πόλοκ, όπου κι αν είναι θα ξερνάει πάλι από τα χέρια του χρώματα...
Ο φαναρτζής και ο υδραυλικός έχουν αποφασίσει να λερώνονται καθημερινά...
Και όχι μόνο αυτοί...
Θρύμματα άμμου κολλάνε ανάμεσα στα δάχτυλα των ευφάνταστων δημιουργών στην άμμο...
Χέρια πασπατεύουν αισθησιακά τα κορμιά που ακουμπάνε και ριγούν...
Άλλα δάχτυλα μπαίνουν σε ρουθούνια για καθαριότητα και όχι για εντύπωση...

Κι όμως, πόσα χέρια μεταναστών πνίγονται καθημερινά απουσία σωσίβιων λέμβων...

Στα πάρτι, τα χέρια χαράζουν πορείες στον αέρα...
Μερικά κάνουν νεύμα στους σερβιτόρους για ακόμα ένα ποτό...
Μπάτσοι τα ανεβοκατεβάζουν γελοία ελέγχοντας την κυκλοφορία...
Χείλη τρώνε τις παρανυχίδες τραυματίζοντας τα μέλη...
Ο μεθυσμένος κόβει κύκλους με το κουτάλι του μέσα στην σούπα...

Κι όμως, πόσα μολύβια έχουν εξαφανιστεί, ύστερα από ώρες γραψίματος...

Κάποιοι βαριούνται να στρίψουν και στρίβουν άλλοι γι’ αυτούς...
Ο κλέφτης πριν το ριφιφί τρώει τα χέρια του, για να καταφέρει να ξεφύγει...