Εγγονόπουλε πρώτη φορά που σε θυμήθηκα
Περίεργο πράγμα.
Και στη Λάρισα και την Ύδρα.
με κολλημένο το μυαλό μου
στις κρεάτινες μπάλες
τα ζωντανά ρυτιδιασμένα κεφάλια.
Στα μάτια της φαντασίας ανάμεσα σε κολώνες κι αψίδες,
γεμάτα με φως χωρίς υπηκοότητα.
Κύριε Εγγονόπουλε, την κούρασαν τόσο οι επέτειοι
που έφτιαξε μιαν ακόμη, δικιά της.
Κι αν βοά η Αθήνα από τα μανιφέστα του άλματος στο βάθος
Αυτή η λεκτική μαγεία: «Μιζεραμπλιστικός...»
Όπως θα έλεγαν σε κάθε ροντέο περιωπής στην Αριζόνα
Με τα ξανθά κορίτσια να μεγαλώνουν,
με άγνοια πιάνου και κάτι γαλλικούρες για τους γελαδάρηδες.
Εγγονόπουλε θυμάσαι το «δισεγγονόπουλος», έτσι δεν είναι;
Να είστε καλά για το -μίσος αντί της συμπάθειας.
Κάποιοι σε μια γιορτή φθαρμένη
Πάντα θα μας χαρίζουν
αναγούλες ικανοποιητικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου