ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΛΑΣΚΑΡΗ Π. ΖΑΡΑΡΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΘΕΣΣΑΛΙΑ».

Καθημερινή πρωϊνή εφημερίδα της Μαγνησίας «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ», Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013 (http://issuu.com/e-thessalia/docs/20-01-2013/1). Συνέντευξη του Λάσκαρη Π. Ζαράρη στην κ. Δανάη Πίκουλα στο ένθετο «Διαδρομές» (σελίδα 5).

Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης γεννήθηκε στο Βόλο το 1969 και κατοικεί στη Νέα Αγχίαλο. Έχει γράψει πάνω από 300 ποιήματα, πολλά διηγήματα και από το 2010 επιδίδεται ταυτόχρονα και στη συγγραφή παιδικών μυθιστορημάτων. Το ένα από αυτά έχει τίτλο: «Το νησί και το αθάνατο νερό» και εκδόθηκε φέτος από την «Ήρα Εκδοτική». Με αφορμή την παρουσίασή του το ερχόμενο Σάββατο στην Αγριά ζητήσαμε από το συγγραφέα του να μας «ταξιδέψει» στον μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου.

1.  Έχει διαφορές η συγγραφή βιβλίων για ενήλικες, ποιημάτων από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και αν ναι ποια θα εντοπίζατε ως τη σημαντικότερη;

Η συγγραφή βιβλίων για ενήλικες όσο και για παιδιά, προϋποθέτει μια κοινή αφετηρία, η οποία αποτελεί την πιο θελκτική δυναμική της μοναχικής απασχόλησης του συγγραφέα. Κυρίως είναι η ευαισθησία, αλλά και η έντονη διάθεση να μεταπλαστούν οι προσωπικές εμπειρίες μέσω της γόνιμης φανταστικής διαδρομής και να γεννηθούν ιδανικοί ήρωες μέσα στις περιπέτειες, ώστε να βρεθούν αντιστοιχίες με την πραγματική ζωή.

Η ποίηση είναι μία σύντομη κατάθεση των εσωψύχων και δεν περιέχει πρόσωπα και δράση, ούτε καν υποτυπώδη πλοκή. Το παιδικό μυθιστόρημα ξεχωρίζει από το γεγονός πως δυσκολεύει τον συγγραφέα, θέτοντας του συνέχεια εμπόδια, με το κυριότερο και ουσιαστικότερο να είναι αυτόματα και μεγάλο το μέγεθος της ευθύνης που αναλαμβάνει κάποιος, απ’ τη στιγμή που βάζει στο επίκεντρο των σκέψεών του και του δικού του κόσμου το παιδί ως ξεχωριστή, ιδιαίτερη, με διαφορετικές επιθυμίες και απαιτήσεις, ανθρώπινη μονάδα. Ο σπόρος που θα ρίξει εκείνος με τη γραφή του, με τις λέξεις του, τα συναισθήματά του, θα πρέπει να είναι αγνός, αληθινός, απροσποίητος και προπαντός αναλλοίωτος από τις συμβάσεις που βασανίζουν τους ενήλικες. 

2.  Είναι πιο απαιτητικό το παιδικό κοινό;

Αναμφίβολα ναι. Το παιδικό κοινό έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο αυθόρμητο, το παρορμητικό και θέλει να βιώνει χαρούμενες καταστάσεις, κάτι που είναι λογικό και κατανοητό στα πλαίσια της ομαλής ψυχικής και σωματικής ανάπτυξής του.

  

Ένα λογοτεχνικό έργο που απευθύνεται σε παιδιά πρέπει να τα μυεί στον άγνωστο κόσμο και να προσφέρει πρώτα απ’ όλα «τέρψη» και ύστερα παραδειγματικές συμπεριφορές, να διδάσκει έμμεσα, όχι άμεσα με τη μορφή απαγορεύσεων.

3. Διαβάζουν σήμερα τα παιδιά; Έχουν το χρόνο και λόγω των αυξημένων απαιτήσεων του σχολείου ή αυτό δρα ανασταλτικά στο να γνωρίσουν και να αγαπήσουν την ανάγνωση;

Το σχολείο σήμερα δημιουργεί αναρίθμητες υποχρεώσεις στα παιδιά, κυρίως σε όσα δουλεύουν και οι δυο γονείς τους. Έτσι εκείνοι αναγκάζονται να τα στέλνουν στα ολοήμερα και το παιδί να αξιοποιεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο σχολείο και το υπόλοιπο στην προετοιμασία της επόμενης μέρας στο σπίτι.

Είναι επόμενο και λογικό εκείνο να ψάξει πιο εύκολους και πιο «ανώδυνους» διεξόδους ψυχαγωγίας, όπως η τηλεόραση και ο υπολογιστής. Εδώ ακριβώς έγκειται και το μεγαλύτερο πρόβλημα και πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτοί που προσφέρουν τόσο χαμηλής ποιότητας υλικό προς κατανάλωση των παιδιών, έχουν αντιληφτεί την αρνητική κι εγκληματική επιρροή τους στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των μικρών μας φίλων. Τα αποκρουστικά και δύσμορφα τέρατα με τις απαίσιες κραυγές που πρωταγωνιστούν στις παιδικές σειρές, λες και βγαίνουν από τους χειρότερους εφιάλτες των παιδιών, ρουφούν την ενεργητικότητά τους και τις υγιείς δυνάμεις τους, προσθέτοντάς τα μόνο φόβο και ζημιογόνα αισθήματα. Αυτό δεν αποτελεί ηθικολογία αλλά μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, γιατί απέχουν πολύ οι παιδικές σειρές που βλέπαμε τότε  εμείς από τις σειρές που παρακολουθούν τα σημερινά παιδιά.

Δεν μπορεί να συσταθεί κάποιος οργανισμός που να αποτελείται από ειδικούς παιδοψυχολόγους, από τον οποίο θα έπρεπε να περνούν όλες αυτές οι ταινίες, για να κρίνουν οι ειδικοί αν είναι κατάλληλες ή όχι για τα μάτια και τις ψυχές των παιδιών;

Τα παιδιά όμως, όταν ανακαλύψουν τη χαρά της ανάγνωσης, μπορούν να ξεφύγουν εύκολα από το κακόγουστο των εικόνων που δίνονται καταιγιστικά και να ταυτιστούν με τους ήρωες ενός όμορφου βιβλίου, να μιμηθούν τις ανθρώπινες συμπεριφορές τους. Απομένει λοιπόν, οι γονείς τους να τους στρέψουν την προσοχή και το ενδιαφέρον στο ωφέλιμο ανάγνωσμα. Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθούν παραβατικές συμπεριφορές, όπως η βία και η επιθετικότητα, ενώ αντίθετα θα αναδεικνύονται τα ξεχωριστά ψυχικά χαρίσματα κάθε παιδιού.

4.  Γράφετε - ετοιμάζετε και κάτι άλλο αυτή την περίοδο;

Πριν λίγο καιρό ολοκλήρωσα ακόμη ένα παιδικό βιβλίο, με θέμα τους προϊστορικούς ανθρώπους. Έχει πολλά στοιχεία παραμυθιού όπως και «Το νησί και το αθάνατο νερό», αλλά προέκυψε όμως μετά από μελέτη αρκετών συγγραμμάτων και αρχαιολογικών πορισμάτων από διάφορες ανασκαφές που έγιναν. Αναφέρεται στην  περιπετειώδη ζωή ενός παιδιού από τον νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου και στα μυστήρια που βρίσκονται καλά κρυμμένα στο σπήλαιο της Θεόπετρας στην Καλαμπάκα. Δεν σκέφτομαι όμως, να το εκδώσω άμεσα, θέλω να το αφήσω να μεστώσει στα συρτάρια του γραφείου μου και να το ξαναδώ μετά από λίγο καιρό.

Αυτή την περίοδο συγκεντρώνω κάποια παλιά διηγήματά μου για ενήλικες, τα οποία αναφέρονται στις Αλησμόνητες Πατρίδες, αλλά και σε ιδιαίτερα κρίσιμες ιστορικές συγκυρίες της χώρας μας και ελπίζω πως αυτό το βιβλίο θα εκδοθεί σύντομα.

Πάντως, δίνω μία μεγάλη υπόσχεση στους μικρούς αναγνώστες και φίλους μου, πως θα επιστρέψω μελλοντικά με την έκδοση ενός ακόμη βιβλίου γι’ αυτούς. Προς το παρόν, εύχομαι να διασκεδάσουν  με «Το νησί και το αθάνατο νερό» και να πάρουν ωφέλιμα μηνύματα που θα τους ακολουθούν σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.