Παρακαλούσε τον φύλακα άγγελό του
Να κλέψει φως απ’ τον ήλιο
Να βάλει φτερά στους ώμους του
Να τον τυλίξει με τις συλλαβές του ανέμου
Να κάνει ποίηση τα δάκρυα της καρδιάς
Να δει την αυγή κόκκινη
Πίσω απ’ τον μαντρότοιχο της μοναξιάς.
Να ξυπνήσουν οι ευγενείς αισθήσεις
Με το κελάηδημα του αηδονιού!
Να χτίσει γεφύρια με τα όνειρα.
Να βρουν ανοιχτούς ορίζοντες τα χρόνια
Να νιώσουν ζεστασιά τις ώρες του χειμώνα
Αναθερμαίνοντας η Αγάπη
Τα ξεχασμένα παραμύθια
Που άφησε ατέλειωτα στο παραγώνι
Με την ηλακάτη της γιαγιάς!
Έπειτα «Πήρε την κάτω βόλτα...»
Έγειρε το κορμί στη ρότα του Ήλιου
Και μαζί αναπαύτηκαν
Κάτω απ’ τ’ ασημένιο φως
Του ολόγεμου φεγγαριού.
Ήτανε νύχτα.
Μαζί γαλήνεψαν
Αγκαλιάζοντας το σώμα αυτό
Που κάποτε θώπευαν κάτω απ’ τ’ άστρα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου