Τι να μας πει ο καιρός
που ’χει κλείσει τα μάτια του
και μας καταπίνει το φως.
Τι να μας πουν οι συγκλητικοί
που ασυλλόγιστα νομοθετούν
και δε μετρούν την άμμο που απόμεινε
στην κλεψύδρα τους.
Ποιήτρια των «Κομνηνιωτών»και του «Πόντου»
αναλογίζομαι πόσα λευκά φτερά
επιπλέουν στη λίμνη των Κύκνων σου
κι επιμένεις στη συμφωνία σου
να χορεύεις πάνω στα νούφαρα
κι επιμένεις στα ηλιοβασιλέματα
πάνω απ’ τα σκαρφαλωμένα
σπίτια της Σαντορίνης
στα χείλη της αβύσσου
να βλέπεις τον ήλιο να επιπλέει
στον αιματοβαμμένο ορίζοντα.
Ανήθικοι προ πολλού
και πιθανόν μέχρι τέλους
τη λαιμητόμο σου στήνουν
όσοι το έργο σου φθόνησαν
όταν τα ηλιοτρόπια όλα είχαν στρέψει
το δίσκο στο βλέμμα σου
κι η άσπρη η πέτρα, η ξέξασπρη
που σπάει σε σκύρα ξέξασπρα
τραγουδούσε για χάρη σου
«Δεν αποθνήσκουν οι Θεοί.
Μόνο η πίστις αποθνήσκει
του άγριου όχλου των θνητών»
ως ισχυρίζεται
ο ποιητής.
Θεόδωρος Σαντάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου