«Ανθρώπων Έργα» από την μαθήτρια Άννα Παπαγιάννη.

Περάσαμε χρόνια όμορφα

χρόνια παραμυθένια

με γέλια, παιχνίδια και χαρές

δίχως να έχουμε έγνοια

Ό,τι ποθούσαμε είχαμε

τα χρέη πληρωμένα

σπίτια, αμάξια και λεφτά

στις τράπεζες κρυμμένα

Πολύ φαΐ, λίγη δουλειά

προβλήματα λυμένα

κι όλου του κόσμου τα αγαθά

είχαμε δεδομένα

Κι ενώ μες το ραχάτι μας

ζούσαμε  αραγμένοι

την εξουσία αρπάξανε

κάποιοι ξεπουλημένοι

Τα αιμοβόρα αρπακτικά

φάγανε τα λεφτά μας

κι από πάνω είπανε

πως λάθη ήταν δικά μας

Ξυπνήσαμε ένα πρωινό

από την ανεμελιά μας

κρίση μάς είπαν έχουμε

σβήσαν τα όνειρά μας

Η φράου Μέρκελ μπούκαρε

με θράσος στη ζωή μας

με σβάστικα, μαστίγιο

ξυπνά την θύμησή μας

Ρήμαξε την Ελλάδα μας

ως τα θεμέλιά της

Παιδεία-Υγεία-Οικογένεια

ήταν τα θύματά της

Σαστίσαμε και χάσαμε

τα αυγά και τα πασχάλια

και απ’ τις χαρές βρεθήκαμε

να ’χουμε μαύρα χάλια

Φόροι, χαράτσια,πρόστιμα

μάς χτύπησαν την πόρτα

και οι συντάξεις κι οι μισθοί

πήραν την κάτω βόλτα

Πάνε τα τσιφτετέλια μας

ταξίδια, διασκεδάσεις

μόνο κλαυθμό και οδυρμό

ακούς όπου περάσεις

Μέρκελ μου όμως πρόσεξε

μια συμβουλή θα δώσω

σε σε και τους ομοίους σου

μήπως και σε γλιτώσω

Τον Έλληνα δεν τον πατάς

ποτέ δεν θα λυγίσει

όπως ο Κόνδωρ ξαφνικά

πάλι θα ορθοποδήσει

Γι’ αυτό γύρνα στην χώρα σου

πριν  σε συναντήσει

την μαύρη μπότα που φοράς

μ’ αυτή θα σε πατήσει !

Ποίημα της μαθήτριας Άννας Παπαγιάννη της Α' τάξης του Λυκείου Νέας Αγχιάλου.