«Ζητείτε Ανθρωπιά!!!» από τη Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη.

Μέρες τον βασάνιζε κάτι.

«Παντού Απανθρωπιά !» έλεγε, κουνώντας το κεφάλι.

Φαίνεται πως την είχε ζήσει ως το κόκαλο.

Σήμερα μπήκε στην τάξη με άλλον αέρα.

«Η Ανθρωπιά μάχεται με την Απανθρωπιά!» είπε

και κάθισε στον θώκο με σχετική ενάργεια.

Περίμενε διαλεύκανση του θέματος.

«Βγάλτε μια κόλα χαρτί» είπε.

«Σήμερα θα διαγωνιστείτε στην Ανθρωπιά».

«Δύσκολο θέμα» είπαμε  εμείς.

«Τα αισθήματα κι οι πράξεις μπαίνουν σε Λογική με τη Λογική» είπε

με αυστηρότητα κι ανακάθισε.

Καθημερινώς διαμαρτυρόταν για την Απανθρωπιά.

Σήμερα θέλησε να βάλει άλλους στον στόχο.

Πώς να ερμηνεύσω την τόση αποκοτιά;

Έσπασα το κεφάλι μου!...

Πήρα την πένα κι άφησα να χύσει το μελάνι της σαν τη σουπιά...

Πώς να ορίσω την Ανθρωπιά,

που μες την ανθρώπινη φύση πηγάζουν πληθώρα αισθημάτων κι αντιδράσεων

που προκαλούν μίσος, ζήλια, χαιρεκακία κι αδιαφορία

ισόποσα κι ανάμικτα με την Αγάπη, τον Έρωτα, την Αλληλεγγύη,

τον Οίκτο και τη Συμπόνια; Έγραψα.

Τη βοήθεια ενός έχοντος σε έναν επαίτη, τη λέγω Ελεημοσύνη ή Ευεργεσία.

Την αλληλοβοήθεια ανθρώπων την χαρακτηρίζω  Αλληλεγγύη ή Υποστήριξη.

Την βοήθεια κάποιου σε κάποιον χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς καμιά απαίτηση,

τη λέγω Ανιδιοτέλεια.

Η έλλειψη ηθικού αξιακού  κώδικα είναι Αμοραλισμός.

Οι πράξεις με μοναδικό κίνητρο το προσωπικό όφελος είναι Υστεροβουλία.

Η κακή συμπεριφορά ανθρώπου απέναντι στον ευεργέτη του

είναι Αχαριστία - Αγνωμοσύνη.

Ανθρωπιά κι Απανθρωπιά πλευρές του ίδιου νομίσματος είναι.

Ευγενή αισθήματα  και τρόποι συμπεριφοράς εξυψωμένοι

στο «κατ’ εικόνα κι ομοίωση» του Δημιουργού ημών,

εστί Ανθρωπιά  

και διαφοροποιούν τον άνθρωπο από κάθε άβουλο ον.

Στο τέλος έβαλα την υπογραφή μου

Και κατέθεσα την κόλα μου με το υστερόγραφο:

Ζητεiτε Ανθρωπιa!

Κάποιοι την έχασαν.

Και κάποιοι άλλοι την ψάχνουν!!!