Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΓΚΑΛΑΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΤΗΣ: "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΥ" ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ.

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Με ρωτούν πολλές φορές γνωστοί και φίλοι, αν είναι εύκολο ν’ αποτυπώσω τις ιστορίες που έχω στο μυαλό μου και να τις μεταφέρω απ’ τη σκέψη στο χαρτί. Θα τους δώσω σήμερα από αυτό το βήμα την απάντηση. Τίποτα δεν  είναι εύκολο! Τίποτα απ’ όσα κάνουμε στη ζωή δε γίνονται χωρίς αγώνα και δεν κατακτιούνται χωρίς συνεχείς προσπάθειες. Για να καταφέρεις να γράψεις δεν είναι αρκετό να γνωρίζεις άριστα την Ελληνική Γλώσσα κι ούτε ξεκινάς να γράφεις ξαφνικά ένα πρωινό επειδή έχεις μια ιδέα στο μυαλό σου. «Μάταια προσπαθεί κανείς να γράψει για τις εποχές εάν δεν τις έχει μέσα του», υπογραμμίζει ο Αμερικανός φιλόσοφος Χένρι Ντέιβιντ Θορώ.  Θα συμπληρώσω πως η όλη διαδικασία απαιτεί  συνδυασμό φαντασίας και μυθοπλασίας. Ο συγγραφέας στήνει και δημιουργεί αρχικά μια ιστορία, γεννά τους ήρωές του σκιαγραφώντας τις προσωπικότητές τους και πορεύεται τις περισσότερες φορές κατά πώς θέλουν αυτοί, με ελάχιστη παρέμβασή του!  Μπορεί να τον κάνουν να γελάσει, να θυμώσει μαζί τους ή ακόμα και να κλάψει. Σήμερα δε θα μιλήσω για το αν είναι εύκολο ή όχι να γραφτεί μια ιστορία, άλλωστε η έκφραση είναι δικαίωμα του καθενός και η συνέχεια και η συνέπεια του εκάστοτε συγγραφέα θα κρίνει στο τέλος το έργο του.

Το ενδιαφέρον μου στρέφεται περισσότερο στο τι κάνουμε εμείς, σαν υπεύθυνοι άνθρωποι, για το μέλλον των παιδιών μας. Ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε δύσκολες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Έχουν χαθεί πια οι αξίες, έχουν ισοπεδωθεί ιδεολογίες, χάσαμε κομμάτια απ’ την παράδοση μας, έχουμε ξεχάσει τελείως το παρελθόν και δυστυχώς δε γνωρίζουμε παρά σε ελάχιστες των περιπτώσεων την ιστορία της χώρας μας. Δε φοβάμαι και δεν παύω να ελπίζω όμως σ’ ένα καλύτερο μέλλον παρόλη τη γενική απαισιοδοξία που φροντίζουν να σπέρνουν στις ψυχές μας καθημερινά οι κάθε λογής διάττοντες αστέρες της πολιτικής!

Δε φοβάμαι γιατί όσο θα υπάρχουν και θα γράφουν  οι συγγραφείς, το βιβλίο θα είναι ένα παράθυρο ανοιχτό στον κόσμο, στα όνειρα και στην πραγματικότητα. Μια επανάσταση! Είναι στην κυριολεξία μια ειρηνική επανάσταση, που μας δίνει τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις απόψεις μας, τα ιδανικά και τα πιστεύω μας, ν’ ανατρέψουμε πολλές αποστεωμένες αντιλήψεις με ειρηνικό τρόπο, μα και να δημιουργήσουμε τα πιο κατάλληλα και ισχυρά θεμέλια για έναν καινούργιο κόσμο. Ο άνθρωπος, με τη σκέψη και την κριτική ικανότητα που θ’ αναπτύξει διαβάζοντας, θα οδηγηθεί μακριά απ’ το σημερινό αδιέξοδο μέσα στο οποίο αισθάνεται τον πόνο, την οικονομική καταπίεση και την αγωνία του να επιβιώσει.

Η αγάπη για το βιβλίο και η ανάγνωση είναι συνήθειες που τις αποκτά κανείς από μικρό παιδί. Η ανάγνωση του παραμυθιού βοηθάει άμεσα στην ψυχική εξέλιξη των παιδιών, γιατί το παραμύθι δεν αποτελεί μόνο ένα κείμενο με λέξεις και εικόνες, είναι και ο δημιουργικός χρόνος που ο γονιός θ’ αφιερώσει στην ανάγνωση. Με άλλα λόγια είναι κυρίως η αγάπη του γονιού για το παιδί του, η οποία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο προσέγγισης, ενεργής συμμετοχής και ωφέλειας. Πρέπει λοιπόν, να βλέπουμε το παραμύθι σαν ένα μέσο συναισθηματικής επικοινωνίας μεταξύ του παιδιού-ακροατή και του γονέα-αφηγητή του παραμυθιού.

Σ’ έναν ουτοπικό και ιδανικό κόσμο, θα ήταν ωραίο να διαβάζονται ιστορίες σε παιδικές συγκεντρώσεις ως ένα δημιουργικό κομμάτι της διασκέδασης και της διαπαιδαγώγησής των παιδιών. Το παιδικό βιβλίο είναι η πύλη εισόδου στον κόσμο της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα. Είναι το εισιτήριο με το οποίο μπορεί να ταξιδέψει κάθε παιδί σ’ άλλες χώρες και να γνωρίσει παράξενους τόπους, καινούργιους ανθρώπους, διαφορετικά ήθη και έθιμα, την ιστορία και τον πολιτισμό κάθε λαού ξεχωριστά. Για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και να τα ενθαρρύνουμε να διαβάζουν καλά βιβλία, πρέπει κι εμείς να δώσουμε το τρανταχτό παράδειγμα.

Πρέπει να μην ξεχνάμε ποτέ το βιβλίο, αποτελεί εξαίρετη πνευματική τροφή, παιδαγωγεί, ψυχαγωγεί και διαπλάθει ανθρώπους ικανούς για κάθε δυσκολία της ζωής!

Σας ευχαριστώ!