Του αγγέλου η δροσιά
απ’ τα φτερά του έπεφτε
μες στην ερωτική αγκαλιά.
Τα ματόκλαδα που δάκρυζαν
λιμάνια ζωγραφίζανε
για να ρωτά η θάλασσα
πού κρύφτηκαν οι άνεμοι
κι η άγκυρα δεν σ’ αφήνει
να πιάσεις πέλαγα ανοιχτά
μόνο δροσάτα χείλη.
Μια αλυσίδα από φιλιά
να πλέξεις στο λαιμό της
κι όταν το φως σε βρει
στα μάτια σου τρέχει μια πηγή
σαν την ψυχή ενός παιδιού
που χορεύει και ζαλίζεται
μες στις φωτιές των πόθων.
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου