Μάνες, αδελφές, γυναίκες.
Οι ύστατες ανάσες τους ενώνονται πριν το μεγάλο άλμα.
Μονόδρομος η βουτιά στο γκρεμό.
Τα μάτια ανοιχτά ατενίζουν τ’ όραμα μιας ελεύθερης πατρίδας.
Απ’ το ποτήρι της αξιοπρέπειας πίνουν το θάνατο
μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Κραυγές απόκοσμες σφραγίζουν πράξεις αυτοθυσίας,
πέρα και πάνω απ’ τα ανθρώπινα όρια.
Η απόφαση αστραπιαία, βέβηλα χέρια δεν θα τις αγγίξουν.
Τα χείλη δίνουν πρόθυμα την απάντηση.
Πεθαμένες ΝΑΙ, ντροπιασμένες ΟΧΙ.
ΝΑΙ στο ένδοξο ταξίδι που λυτρώνει.
Ύστατο καταφύγιο η θυσία για «τα ιερά και τα όσια».
ΟΧΙ στην υπόδουλη ζωή.
Ένας χαμός πρόωρος , φόρος τιμής στο βωμό της πατρίδας.
Οι καρδιές σβήνουν.
Ο τελευταίος χτύπος σπονδή σ’ έναν αγώνα άνισο.
Τ’ άψυχα, πληγωμένα κορμιά, καρφωμένα στη ρίζα του βράχου.
Οι γενναίες ψυχές πετούν για το θόλο τ’ουρανού.
Ήλιοι στα χέρια των αγγέλων οδεύουν στο μονοπάτι της αθανασίας.
Ένα τραγούδι για την λευτεριά σπάει τη μακάβρια σιωπή.
Τα ματωμένα χείλη χαμογελούν πικρά.
Αποχαιρετούν ό,τι αγαπούν κι όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Μάνες, αδελφές, γυναίκες.
Φάροι άσβηστοι στον καμβά της ιστορίας.
Το αίμα τους αιώνια θα ποτίζει το πάτριο χώμα ,
βάφοντας κόκκινα τ’αγριολούλουδα.
Οι ύστατες ανάσες τους ενώνονται πριν το μεγάλο άλμα.
Μονόδρομος η βουτιά στο γκρεμό.
Τα μάτια ανοιχτά ατενίζουν τ’ όραμα μιας ελεύθερης πατρίδας.
Απ’ το ποτήρι της αξιοπρέπειας πίνουν το θάνατο
μέχρι την τελευταία σταγόνα.
Κραυγές απόκοσμες σφραγίζουν πράξεις αυτοθυσίας,
πέρα και πάνω απ’ τα ανθρώπινα όρια.
Η απόφαση αστραπιαία, βέβηλα χέρια δεν θα τις αγγίξουν.
Τα χείλη δίνουν πρόθυμα την απάντηση.
Πεθαμένες ΝΑΙ, ντροπιασμένες ΟΧΙ.
ΝΑΙ στο ένδοξο ταξίδι που λυτρώνει.
Ύστατο καταφύγιο η θυσία για «τα ιερά και τα όσια».
ΟΧΙ στην υπόδουλη ζωή.
Ένας χαμός πρόωρος , φόρος τιμής στο βωμό της πατρίδας.
Οι καρδιές σβήνουν.
Ο τελευταίος χτύπος σπονδή σ’ έναν αγώνα άνισο.
Τ’ άψυχα, πληγωμένα κορμιά, καρφωμένα στη ρίζα του βράχου.
Οι γενναίες ψυχές πετούν για το θόλο τ’ουρανού.
Ήλιοι στα χέρια των αγγέλων οδεύουν στο μονοπάτι της αθανασίας.
Ένα τραγούδι για την λευτεριά σπάει τη μακάβρια σιωπή.
Τα ματωμένα χείλη χαμογελούν πικρά.
Αποχαιρετούν ό,τι αγαπούν κι όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Μάνες, αδελφές, γυναίκες.
Φάροι άσβηστοι στον καμβά της ιστορίας.
Το αίμα τους αιώνια θα ποτίζει το πάτριο χώμα ,
βάφοντας κόκκινα τ’αγριολούλουδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου