Το παρακάτω ποίημα κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Έμμετρης Σάτιρας στον 3ο Διεθνή Λογοτεχνικό διαγωνισμό ζωοφιλίας στη Λαμία.

O ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΚΡΙΚΟΣ

Με ψάρια, ζώα και πουλιά αν συγκριθείς μια μέρα, 
θα σου κόψουν, άνθρωπε, του μάγκα τον αέρα 
γιατί απλό μηδενικό θα φαίνεσαι μπροστά τους
αφού σε όλα υστερείς τα προτερήματά τους:
Έχεις τα δόντια ποντικού; την όραση του γάτου;
και φτάνεις την επίδοση ντους πετεινού βαρβάτου;
Έχεις του τράγου τα αχαμνά; τη δύναμη του ταύρου;
μήπως; την αλτικότητα του πάνθηρα του μαύρου;
Έχεις γαϊδάρου υπομονή; του μουλαριού ποδάρια;
και αναπνέεις στο νερό με βράγχια σαν τα ψάρια;
Έχεις τη χαίτη λιονταριού; έχεις το σβέρκο λύκου;
και κάνεις τ’ ακροβατικά του όμοιου σου πιθήκου;
Έχεις τσ’ αρκούδας το προσόν που ζει για έξι μήνες
χωρίς νερό, χωρίς φαί, χωρίς να νιώθει πείνες;
Έχεις λαγού την αγρυπνιά; την όσφρηση του σκύλου;
ή καν το πιο ασήμαντο, το πήδημα του ψύλλου;
Γεννιέσαι συ, σαν τα πουλιά χωρίς κανένα πόνο;
και ενηλικιώνεσαι σε δύο μήνες μόνο;
Χτίζεις εσύ το σπίτι σου μέσα σε δυο βδομάδες
όπως το χτίζουν τα πουλιά χωρίς να θεν παράδες;
Έχεις ραντάρ σαν των πουλιών που αλάνθαστα γυρνούνε
στον τόπο τους από μακριά, χωρίς να μπερδευτούνε;
Βλέπεις σαν γλαύκα, πιο καλά τη νύχτα απ’ τη μέρα;
και είσαι όπως ο αητός ο βασιλιάς του αιθέρα;
Σε σύρματα ηλεκτρισμού αν πεις πως θα καθίσεις,
πλάι στου κόσμου τα πουλιά, μισή στιγμή θα ζήσεις;
Τέλος, με δίχως καύσιμα μπορείς να αλωνίσεις
τον κόσμο, όπως τα πουλιά και άνετα να ζήσεις;

Άνθρωπε! είσαι ανώτερος και πάρε το χαμπάρι,
μονάχα εις τα κέρατα που ‘χει το σαλιγκάρι.