Ο Λάσκαρης Π. Ζαράρης γεννήθηκε στο Βόλο το 1969 και κατοικεί στη Νέα Αγχίαλο. Αποφοίτησε από το Γενικό Λύκειο τού τόπου του το 1987 και έλαβε πτυχίο οδοντοτεχνίτη από την Ιδιωτική Σχολή Παραϊατρικών Επαγγελμάτων «ΠΑΣΤΕΡ» το 1991. Είναι παντρεμένος, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών και εργάζεται στις φυλακές (δημόσιος υπάλληλος, ως Εξωτερικός φρουρός φυλακών), σ’ έναν ομολογουμένως δύσκολο χώρο, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να ανακαλύπτει παντού γύρω του ευκαιρίες για έμπνευση και δημιουργική συγγραφή. Άλλωστε αυτό αποτελεί μια συνεχής ψυχική ανάγκη και ένα διασκεδαστικό παιχνίδι που τον οδηγεί καθημερινά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις κάνοντάς τον να νιώθει σαν τον μικρό φιλοπερίεργο εξερευνητή.
Τα πρώτα βήματά του στην περιπέτεια της γραφής ξεκίνησαν με την ποίηση. Έχει γράψει πάνω από 300 ποιήματα, πολλά διηγήματα, άρθρα και από το 2010 επιδίδεται ταυτόχρονα και στη συγγραφή παιδικών μυθιστορημάτων. Το 2012 έστρεψε το ενδιαφέρον του στη συγγραφή ενός βιβλίου για παιδιά, με θέμα τους προϊστορικούς ανθρώπους.
Συμμετείχε σε πολλές ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις, ενώ έχει εκδώσει μέχρι σήμερα μία ποιητική συλλογή με τίτλο: «Παράθυρο στα όνειρα» (βραβευμένη από τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό «Το Καφενείο των Ιδεών» το έτος 2010), ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο: «Το νησί και το αθάνατο νερό» (βραβευμένο σαν ανέκδοτο έργο από τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» το έτος 2010 και σαν βιβλίο από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων της Αθήνας το έτος 2012), μία συλλογή είκοσι σύντομων πεζογραφημάτων με τίτλο: «Η θάλασσα που μας ενώνει» και ένα εικονογραφημένο παραμύθι με τίτλο: «Μία σημαντική αποστολή» (βραβευμένο σαν ανέκδοτο έργο από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης & Πολιτισμού Κερατσινίου το έτος 2010), όπου πρωταγωνιστούν διάφορα συμπαθητικά ζώα.
Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, της Διασπορικής Λογοτεχνικής Στοάς, του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων της Αθήνας και του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Νέας Αγχιάλου.
Δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα στις εφημερίδες: «Νέα Αγχίαλος» και «Κυπριακός Ελληνισμός», στα λογοτεχνικά περιοδικά: «Μουσών Μέλαθρον», «Δευκαλίων ο Θεσσαλός», «Νέα Αριάδνη» και «Πνευματική Ζωή», στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στο προσωπικό του blog: http://parathyrostaoneira.blogspot.com/ όπου παρουσιάζει το έργο νέων δημιουργών (κυρίως ποιητών αλλά και πεζογράφων), κάνοντας εκτενείς κριτικές μελέτες.
Από το 2008 μέχρι σήμερα έχει βραβευτεί επανειλημμένα από Φιλολογικούς Συλλόγους, Ενώσεις Λογοτεχνών, Πολιτιστικές Εταιρείες και Λογοτεχνικά Περιοδικά σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε διαφορετικά είδη του λόγου: ποίηση, διήγημα, δοκίμιο, νουβέλα και παιδικό μυθιστόρημα.
Έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών αξιολόγησης σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς Ποίησης και Διηγήματος.
Έργα-συμμετοχές:
- Το 2009 συμμετείχε στην ανθολογία «Ποίηση και Ζωγραφική», η οποία εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο «Υδρόγειος» και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τον Πολιτισμό «Αργοναύτες», με το ποίημα: «Η όραση των αγαθών».
- Τον Απρίλιο του 2010 κυκλοφόρησε η πρώτη προσωπική ποιητική συλλογή του με τίτλο: «Παράθυρο στα όνειρα» (αυτοέκδοση), η οποία έλαβε το Νοέμβρη του 2010 βραβείο στον διαγωνισμό βιβλίου που διοργάνωσε «Το Καφενείο των Ιδεών» στη Σαλαμίνα.
- Το 2011 συμμετείχε στις συλλογές: «Επιστολή Αγάπης» και «Διηγήματα - Παιδική Λογοτεχνία - Ποιήματα», οι οποίες εκδόθηκαν από την Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Διοτίμα και Μούσες», με το διήγημα: «Στη χαράδρα» και το παιδικό διήγημα: «Ο Ντόναλντ ξέρει τι κάνει…», και σε μία Ανθολογία Ποίησης – Διηγήματος (Ζ΄ Τόμος: Σύγχρονοι Έλληνες Λογοτέχνες με αφιέρωμα στη Θεσσαλία) που εκδόθηκε από την Πολιτιστική Συνεργασία και περιέχει το διήγημα: «Η θάλασσα που μας ενώνει» και τα ποιήματα: «Ο όρκος» και «Η θλίψη του τοπίου».
- Το 2012 συμμετείχε στην έκδοση της Αμφικτυονίας Ελληνισμού για τον Γ΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα: «Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο» και με το ποίημά του: «Η μάνα όλης της ανθρωπότητας· η ελπίδα», στην ανθολογία: «Αλμανάκ, Βραβείων Ανθός 2011, Σειρά: Σύγχρονοι Έλληνες Δημιουργοί» από τις εκδόσεις «Ίανθος» και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Το Καφενείο των Ιδεών», με δύο ποιήματα του με τίτλο: «Οι παραμένοντες» και «Μια συνηθισμένη ιστορία» και στο Λεύκωμα: «Όταν η Ποίηση συναντά… τη ζωγραφική», έκδοση του Δημοτικού Οργανισμού Εκπαίδευσης Δήμου Βόλου, με το ποίημα: «Η Νεράϊδα του Παλαιόκαστρου».
- Τον Ιούλιο του 2012 κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οίκο «Ήρα Εκδοτική» στο Βόλο το παιδικό μυθιστόρημα του με τίτλο: «Το νησί και το αθάνατο νερό».
- Τον Ιανουάριο του 2013 συμμετείχε σε ψηφιακό βιβλίο (e-book) των Εκδόσεων Σαΐτα με θέμα: «Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος», μ’ ένα διήγημα με τίτλο: «Και τα χαρτονομίσματα έχουν ψυχή και καρδιά!».
- Τον Μάρτιο του 2013 κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οίκο «Ήρα Εκδοτική» στο Βόλο η συλλογή σύντομων πεζογραφημάτων με τίτλο: «Η θάλασσα που μας ενώνει».
- Τον Απρίλιο του 2013 κυκλοφόρησε από τον Εκδοτικό Οίκο «Ήρα Εκδοτική» στο Βόλο το εικονογραφημένο παραμύθι με τίτλο: «Μία σημαντική αποστολή».
- Τον Ιούνιο του 2013 συμμετείχε στο συλλογικό έργο: «Βιογραφικό Λεξικό Ελλήνων Συγγραφέων» από τις εκδόσεις «Ωρίωνας».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΛΑΣΚΑΡΗ Π. ΖΑΡΑΡΗ ΣΤΗ ΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
1) Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;
Όνειρα, μνήμες, πίστη, προσήλωση, επιμονή.
2) Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας;
Να παραμερίζω οποιοδήποτε εμπόδιο, όσο ισχυρό κι αν είναι αυτό, στοιχείο που έχει να κάνει με μια λειτουργία τού νου που γεμίζει την ψυχή με αισιοδοξία.
3) Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον;
Την ειλικρίνεια, έστω και αν η αλήθεια που πρόκειται ν’ αποκαλύψει εκείνος μπορεί να με βλάψει προσωπικά.
4) Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας;
Την αγνή πρόθεση να σκύψουν μ’ ενδιαφέρον πάνω στα προβλήματα μου, αλλά και να έχουν τη διάθεση να μ’ ακούσουν τις στιγμές που έχω να τους εξομολογηθώ κάτι σημαντικό.
5) Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι;
Δυστυχώς, οι συνθήκες της ζωής μ’ έχουν απομακρύνει από τους καλύτερους φίλους μου. Ωστόσο, ακόμη και απ’ αυτή την απόσταση, τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας που μας έδεσαν εξακολουθούν και στην ωριμότητα να μας ενθουσιάζουν. Γι’ αυτό, όταν μας το επιτρέπει ο χρόνος, βρισκόμαστε και μιλάμε για πράγματα που απωλέσαμε μέσα από τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
6) Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Η αρχαιοελληνική και διαχρονική, να μαθαίνω πάντα από τα λάθη μου.
7) Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας;
Στο ό,τι άκουσα κάποιες φορές λιγότερο την καρδιά μου απ’ όσο έπρεπε και εκτίμησα τις καταστάσεις με την ψυχρή λογική.
8) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για το γεγονός ότι έκλεισα τα μάτια μου σε μεγάλες ευκαιρίες, όμως εκ των υστέρων πάντα συμπεραίνω ότι ήταν πέρα για πέρα δικαιολογημένη αυτή η αντίδρασή μου, λόγω οικογενειακών και συναισθηματικών δεσμών, κάτι που συνδέεται άμεσα με την προσωπική ευθύνη, το αίσθημα του χρέους προς πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν μεγάλες αξίες στη ζωή μου, όπως ο πατέρας μου και η μάνα μου.
9) Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Τα ύψη, αν και ως ονειροπόλος άνθρωπος θα έπρεπε να νιώθω όμορφα κοντά στα σύννεφα. Παρόλα αυτά, γνωρίζω πολύ καλά πως η άνοδος φέρνει συχνά και την πτώση.
10) Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο;
Τη μητέρα μου, που όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα αγόρια, αποτελεί πρότυπο και συγκεκριμένη οπτική του κόσμου. Ομολογώ πως οι υπόλοιποι που επέδρασαν θετικά στον χαρακτήρα μου, έχουν φύγει από τη ζωή αλλά συνεχίζουν να απασχολούν τη σκέψη μου. Ο πατέρας μου, που αποτελούσε παράδειγμα πραότητας και καρτερικότητας στη ζωή, με την αντίληψη πως ο Θεός τα γνωρίζει όλα και φροντίζει για όλα. Όλοι τους ήταν άνθρωποι που άναψαν στην ψυχή μου τη φλόγα της μάθησης και δεν εννοώ τους δασκάλους μου από τους οποίους έχω πάρει τις χειρότερες εμπειρίες. Πρόσφατα, συνάντησα έναν από αυτούς που συνήθιζε να με τραβάει από το δεξί αυτί μου όταν έκανα λάθος σε κάποια πράξη του πολλαπλασιασμού. Μου είπε πως έχει να το λέει σε όλους τι εξέλιξη είχε μετέπειτα ένας από τους μαθητές του. Δεν του κρατώ βέβαια κακία για το δυσάρεστο παρελθόν. Απλοί άνθρωποι ήταν οι περισσότεροι, όπως εκείνος ο έμπορος ρούχων της γειτονιάς μου, που με ώθησε να διαβάσω στα δεκατέσσερά μου χρόνια το μυθιστόρημα «Έγκλημα και τιμωρία», ενώ πριν μερικά χρόνια έκανε δουλειές του ποδαριού στην πρωτεύουσα σαν κατεργαράκος, πουλώντας σε χάρτινη συσκευασία ένα φάρμακο για τους κάλλους. Όταν πήγαινε στο σπίτι του ο κάθε χριστιανός που αγόραζε εκείνο το γιατροσόφι, τι έβλεπε λέτε εσείς; Όχι φαρμακευτική σκόνη αλλά μια συμβουλή γραμμένη με κεφαλαία γράμματα: «Για τους κάλλους, φοράτε φαρδιά παπούτσια!». Όμως η πράξη του αυτή, τον έκανε πραγματικά «μεγάλο» μπροστά μου, έστω και αν ξέφευγε από κάποια υποτυπώδη ηθική βάση.
11) Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Τη λογική, που τις περισσότερες φορές γίνεται κοινή και καταλήγει να χαστουκίζει, να λοβοτομεί και να συμπιέζει το άτομο πνίγοντας την ύπαρξη του.
12) Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;
Προσπάθησα να τρέξω και να βγω πρώτος σε αγώνα ταχύτητας -με νεανική αφέλεια θα συμπλήρωνα- μέσα στη θάλασσα! Όχι χρησιμοποιώντας κάποιον μαγικό ή λογοτεχνικό τρόπο. Απλά, η θάλασσα ήταν πολύ ρηχή!
13) Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά;
Συνήθως χρησιμοποιώ ποικίλα επίθετα που στολίζουν τις φράσεις. Όσον αφορά τα ουσιαστικά, έχω μια εμμονή με το όνειρο, την ελπίδα, τον ήλιο και τη θάλασσα.
14) Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας, τι θα ήταν αυτό;
Να μπορούσα να περάσω ένα σφουγγάρι σβήνοντας από το μυαλό μου όλες τις πληγές, ταυτόχρονα και την τάση τελειομανίας που με βασανίζει καθημερινά.
15) Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση; (εκτός της συγγραφής)
Το περπάτημα στην ατέλειωτη παραλία, ατενίζοντας τα σπίτια που ξεχωρίζουν πάνω στους λόφους της γενέτειράς μου της Νέας Αγχιάλου και νιώθοντας τις σταγόνες της αγριεμένης θάλασσας να φτάνουν, με τη βοήθεια του αέρα, στο πρόσωπό μου.
16) Σε ποιες περιπτώσεις λέτε ψέματα;
Προσπαθώ να το αποφεύγω, είναι όμως μια κληρονομημένη συνήθεια της φθαρτής ανθρώπινης φύσης που δικαιολογείται στην παιδική ηλικία για την αποφυγή τιμωρίας από τους γονείς και στην ενήλικη ζωή για την απολαβή προνομίων. Ευτυχώς που οι τύψεις κάνουν τη δουλειά τους καλά!
17) Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία;
Ένα νησί μακριά από τον πολιτισμό, όπου θα μπορούσα να ζήσω με τον πιο φυσικό τρόπο ζωής και μακριά από τα ανθρώπινα πάθη, δηλαδή μέσα σε μια κατάσταση ψυχικής αταραξίας.
18) Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;
Κάτι που βιώνω έντονα τώρα τελευταία με τις γνωστές οικονομικές δυσχέρειες που ταλανίζουν μια ολόκληρη κοινωνία. Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της κατανάλωσης, όμως το να «κακοποιείται» η ελπίδα ενός μικρού παιδιού για ένα καλύτερο μέλλον και να του κλείνουν κάποιοι μικρόψυχοι πολιτικοί όλες τις πόρτες κατάμουτρα μη βρίσκοντας άλλες διεξόδους, είναι ο έσχατος βαθμός δυστυχίας.
19) Τι ή ποιον αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας;
Είναι περιττό να απαντήσω, σαφώς όλη την οικογένειά μου: τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου.
20) Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Μια στιγμή που δεν ξεχνιέται και ταυτόχρονα αναντικατάστατη· το βλέμμα τού γιου μου, που τον κρατούσε ο γιατρός στην αγκαλιά του μόλις είχε βγει από την κοιλιά της μητέρας του. Έμοιαζε να με κοιτάζει και να λέει όλο απορία: «Τι κόσμος είναι αυτός, Θεέ μου;». Κάθε φορά που κάθομαι μες τη μοναξιά μου, που την ονομάζω κυρίως «επωφελή επικοινωνία με τον εαυτό μου» και κοιτάζω το άγραφο χαρτί μπροστά μου. Μου φαίνεται σαν ένα πεδίο μάχης, όπου σε λίγη ώρα θα παραταχτούν οι πηγαίες λέξεις σαν στρατιωτάκια. Μόνο που δεν πρόκειται να γίνει ένας πόλεμος, αλλά το τέντωμα ενός σκοινιού και μια λεπτή ισορροπία ονείρου και πραγματικότητας.
21) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι, ο σερ Βάλτερ Σκοτ, ο Πάουλο Κοέλιο και από τους δικούς μας οι ασύγκριτοι: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Ανδρέας Καρκαβίτσας.
22) Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας;
Ο Ιβανόης του σερ Βάλτερ Σκοτ, ο λευκός ιππότης. Πάντα με ενθουσίαζε η ευγένεια της ψυχής των ιπποτών αλλά και η αγωνιστικότητα που τους διέκρινε πολεμώντας με πείσμα για την κοπέλα που αγαπούσαν ή για κάποιον ηθικό και ανώτερο σκοπό.
23) Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες σας;
Όλοι εκείνοι οι αφανείς ήρωες που άφησαν τις αγαπημένες πατρίδες τους και τα σπίτια τους σε ξένα χέρια όταν ακόμη υπήρχε ισχυρή Ελλάδα, ξεπερνώντας τα ψυχικά και σωματικά τους όρια και δημιουργώντας από την αρχή τη ζωή τους. Μπορεί ένας από αυτούς να είναι και ο γείτονάς μας αλλά δεν το γνωρίζουμε.
24) Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Την υποκρισία, τους κάθε είδους κόλακες και γενικά τους ανθρώπους «Ιανούς».
25) Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία;
Δε νομίζω ότι καλύπτει τους όρους μιας μεγάλης επιτυχίας κάποιο λογοτεχνικό βραβείο, αν και σίγουρα αποτελεί σημαντική ενθάρρυνση και επιβράβευση. Περισσότερο συσχετίζεται με το αίσθημα ψυχικής και πνευματικής πληρότητας όταν καταφέρνεις να εκδώσεις επιτέλους το πρώτο βιβλίο σου.
26) Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;
Θα αναφέρω μία ρήση που διάβασα στο υπέροχο μυθιστόρημα «Ο Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο: «Όταν θέλουμε πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου