"ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ" από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

Καλήν ημέρα Έλληνες κι άδεια δεν ζητούμε

τα θλιβερά σας «Χάλιαντα…» χύμα να σας τα πούμε…

Θα τα ακούσετε λοιπόν γιατί δεν εννοείτε

να ανοίξετε τα μάτια σας και να παραδεχτείτε.

Ότι για την κατάντια μας, εσείς οι ίδιοι φταίτε

και είναι κουραφέξαλα, όσα και να μας λέτε.

Γιατί δεν είστε εργατικοί, είστε κομπιναδόροι

και τελευταία γίνατε όλοι σας τρακαδόροι.

Χάσατε τα ιδανικά, χάσατε την πυξίδα,

ξεχνάτε πως κατάγεσθε απ’ ένδοξη πατρίδα.

Ξεχάσατε «του Ναζισμού τη μαύρη καταιγίδα»

κι έχετε «την κορούλα του…» σαν μόνη σας ελπίδα.

Στις δόξες των προγόνων μας τα δάνεια ζητείτε

και μόνο με τα δανεικά εμάθετε να ζείτε.

Θέλετε όλα να γεννούν αλλά με το ραχάτι

και να σας φέρνουν τα λεφτά επάνω στο κρεβάτι.

Τη μια μας φταίει η Λαγκάρντ, την άλλη η Αγκέλα

την άλλη ο δόλιος Σόιμπλε, την άλλη «Η Τροϊκέλα».

Και την παράλη το Ευρώ κι Ένωση τσ’ Ευρώπης

και γίναμε «το κάγκελο τσ’ εκδιδομένης Πόπης…».

Κι αν λέτε, οι πολιτικοί φταίν’ «για το μαύρο χάλι…»

γιατί αυτοί τα δάνεια παίρναν με το τσουβάλι,

ετούτους με την ψήφο σας δεν τσοι ‘χετ’ επιλέξει;

«Βαθειά λοιπόν την μούρη σας.. και να μην λέτε λέξη…».

Και ποιοι ‘ναι οι πολιτικοί; δεν είστε εσείς οι ίδιοι

που μόλις σας εκλέξουνε γίνεστε επιτήδειοι;…

Δεν είναι τα αδέρφια σας; Οι φίλοι και κουμπάροι;

και το ρουσφετολογικό αιώνιο κουβάρι;

Δεν είν’ «οι εθνοπατέρες σας;», «οι αντιπρόσωποί σας;».

«Τα πλάγια τα μέσα σας», «τα κόζια» κι «οι ταγοί σας;».

Δεν είναι «οι μπαρμπάδες σας που ‘χετε στην Κορώνη»

που τους χρωστάτε οι πολλοί και θέση και γαλόνι;

Δεν είναι «το Γιωργάκι σας» που χάριν του μπαμπά του

το βγάλατε πρωθυπουργό κι έκαμε τα χαζά του…

Δεν ειν’ ο χαϊδεμένος σας, «ο Άκης ο ωραίος»

που αποδείχθη της κλεψιάς ο μέγας αρουραίος!

Δεν ειν’ αυτοί που άλλοτε τσοι ‘χατε αποπέμψει

και τους επαναφέρατε με πονηρή τη σκέψη;

Δεν ειν’ οι κάποιοι ισχυροί που τους υπηρετείτε

και για το χατηράκι τους μπορείτε να πνιγείτε;

Γι’ αυτούς δεν θέλετε εκλογές κάθε μια εβδομάδα

χωρίς να δυναμώνετε καθόλου την ομάδα;

Γι’ αυτούς στο κάθε κόμμα τους δεν είστε κολλημένοι

και κάνετε τα αίσχη τους σα να ‘στε υπνωτισμένοι;

Για τούτους τον φανατισμό δεν τον καλλιεργείτε

και τους ολίγους ικανούς μακριά τους δεν κρατείτε;

Για τούτους, δεν σκοτώνεστε, και δεν μετανοείτε

ούτε την ύστατη στιγμή πριν καταποντιστείτε;

Αυτοί, εσχάτως, (μάθετε), όταν μας κυβερνούνε

δεν κυβερνούν, μα εντολές μονάχα εκτελούνε

εκείνων που μας σφίγγουνε και βρόχο και ζωνάρι.

Για τούτο, να το πάρουμε όλοι μας πια χαμπάρι:

Ή τα σαΐνια του ντουνιά έχουμε κυβερνήτες,

ή τενεκέδες, ξόανα, μοσχάρια και κοπρίτες

καμιά δεν θα ‘χουν διαφορά αυτών τα πεπραγμένα

την ώρα που τα ζάλα μας είν’ προ συμφωνημένα…

Κι αφού κι αυτοί ‘ναι Έλληνες, υπεύθυνοι σταθείτε!

Πολίτες και πολιτικοί να συμφιλιωθείτε

και να κατανοήσετε πως δεν μπορείτε μόνοι

γιατί ‘στε σεις η μηχανή και κείνοι το τιμόνι.