Το πρωινό της φόρεμα ήταν φωτεινό,
άφηνε ξεσκέπαστους τους ώμους
τον έρωτα του ανέμου πάνω τους να νιώσουν.
Είχε δυο μάτια που φλόγιζαν τη μέρα,
ένα πρόσωπο που άνθιζε από γέλιο
και δύο χείλη που μαγνήτιζαν τους πόθους.
Φυγάδευε τη νύχτα που την πίκραινε με τύψεις,
με όνειρα που έρχονταν και χάνονταν ξαφνικά.
Μα το μυστικό της ευτυχίας ένιωσε στα αλήθεια
όταν κάποιος άγνωστος τής είπε καλημέρα
και το φόρεμά της βάφτηκε με χρώμα της καρδιάς.
14/01/2014
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου