Το πάθος που έμεινε
σαν τον γλάρο στον βράχο λιαζότανε
σαν παιδί που αγκαλιές ονειρευότανε
και στην άμμο κάστρα έφτιαχνε
με φοβερούς πολεμιστές: την καρδιά και την ψυχή.
Το πάθος που έφυγε
σαν φτερούγα πουλιού που παρέσυρε
μιας αγάπης μεγάλης το σύννεφο
σαν αστραπή που σκέψεις γκρέμισε
και τη νύχτα τ' αστέρια γύμνωσε
με των φιλιών τη βελουδένια υφή.
18/01/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου