Σκόνη μάς δένει στην ατμόσφαιρα της νιότης
κι ας θέλαμε ν’ αγγίξουμε φτερά αγγέλων,
μα μόνο λάσπη αγγίξαμε, πικρές αλήθειες.
Δεν μας αφήνουν να ψηλαφίσουμε το φως,
οι αισθήσεις μας μολύνονται σ’ αυτή την πολιτεία
και ταξιδεύουμε σ’ ένα καράβι
με εμπόρευμα κάποια στοιβαγμένα όνειρα
που έχουνε μουχλιάσει περιμένοντας στεριά.
Διψάει για αλχημείες η ψυχή
καθώς αισθάνεται αγκύλωση στα μέλη
που κινούνται μηχανικά
σε έναν ατέλειωτο χορό σκιών.
Κανείς δεν ξέρει ποια αμφίεση προσμένει
αν θα ντυθεί μ’ ένα γλυκό χαμόγελο
ή μ’ ένα ξερό αντίο.
Όταν μας απαγχονίζουν οι σιωπές
οι σκέψεις γίνονται ληστές,
κλέβουν αγάπη και στοργή
κι αφήνουν μόνο μια ανοιχτή πληγή.
17/03/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου