Κάποτε σκοτώθηκε η μέρα.
Πριν καν ανοίξει τα μάτια της στον ήλιο
ένα απρόσμενο χτύπημα
τη βρήκε στο μέτωπο
κι η αίσθηση που είχε
ήταν σαν να έγραφε πάνω σε χαρτί
μια ύπουλη δύναμη
τη μοίρα της
με αίμα και ιδρώτα δικό της:
«Σου έκλεψα την ομορφιά,
σου αφάνισα τη λάμψη.
Το χαμόγελό σου συνέχεια με μαχαίρωνε
γι’ αυτό έγινα δυνάστης».
19/02/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου