Τα
ίδια πρόσωπα σ’ έναν καθρέφτη
πνίγουν
στο δάκρυ το φως,
το
βλέμμα σαν ένα στολίδι
να
βγει δυνατά ο καημός.
Τη
λήθη απεγνωσμένα ζητούν
κατάδικοι
που την ελπίδα μισούν,
για
πείτε μου ένα ψέμα
μήπως
μού αρέσει η ζωή
που
μοιάζει να έχει σαπίσει κι αυτή!
Επαναστάτες
σκυφτοί
με
το βάρος των ονείρων στους ώμους,
να
ανοίξει η γη να σας καταπιεί
που
βαφτίζετε "υπομονή"
την
επανάπαυση και την υποταγή,
ενώ
στην αλήθεια βάζετε
ανήθικους
όρους.
18-07-2014
Λάσκαρης
Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου