ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗ.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

(πάντα επίκαιρος πάντα οικουμενικός)

Στη Βραζιλία βρέθηκα κι εγώ με τόσους άλλους

και ρούφηξα μπαλιά – μπαλιά τσ’ αγώνες τους μεγάλους.

Χάρηκα που πολλοί «Δαυίδ» τους «Γολιάθ» νικήσαν

την μπάλα απ’ την σφεντόνα τους σαν τους εξακοντίσαν.

Λυπήθηκα σαν ο Δαυίδ που Ελλάδα τονε λένε

απ’ ατυχία έκαμε τα μάτια μας να κλαίνε.

Και πάνω που λυπόμουνα μου ‘ρχεται ο Καβάφης

και μου ‘πε: «Φίλε, άδικα τα άσπρα, μαύρα βάφεις.

«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι.

Τόσο που έκαμες μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμα το σκαλί το πρώτο

πολύ από τους πιο πολλούς απέχει».

Με έπεισε ο Αλεξανδρινός κι ήμουν ευτυχισμένος,

μα απόταν σπίτι γύρισα είμαι εξαγριωμένος

γιατί μου λένε: Ουδέποτε πήγα στη Βραζιλία.

Πως λέω πράγματα τρελά, μυθώδη και γελοία

και ακόμα πως πολύ βαριά την έχω ψωνισμένη

γιατί ο Καβάφης, προ πολλού στον κόσμο αυτό δεν μένει.

Κι εγώ κραυγάζω: Άσχετοι, οικτρά πλανάσθε πλάνη,

ο Κωνσταντίνος πάντα ζει. Ποτέ δεν θα πεθάνει!