ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ''Ο ήρωας με τα φτερωτά σανδάλια και το μαγικό μολύβι'' ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΙΑΝΟΥ, εκδόσεις ''ΟΣΤΡΙΑ''.

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό μολύβι που του άρεσε να ζωγραφίζει και να κάνει αστείες γκριμάτσες στα πρόσωπα των παιδιών.

 

Το μαγικό μολύβι της  συγγραφέως Εύας Πετροπούλου- Λιανού  με θαυμαστό και θαυματουργό τρόπο  μας παρουσιάσει τα νέα της παραμύθια κάνοντας το μεγάλο  να συγκινηθεί μέσα από την απλή και γεμάτη εικόνες γραφή της και το μικρό παιδί να θέλει να έχει  ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία που ακούει ή διαβάζει. Κυρίως θέλει να ρωτήσει, να μάθει, να ψάξει να ανακαλύψει.

 

Διαβάζουμε:

 

Οι ακτίνες του ηλίου μπήκαν από τις κατεβασμένες γρύλιες:

Γρήγορα, γρήγορα, είπαν οι ξυλομπογιές, έρχεται ο ήλιος!

Η είδηση απλώθηκε σε όλη τη βιτρίνα. Οι πλαστελίνες κύλισαν στα κουτιά τους, οι μαρκαδόροι φορέσαν τα καπάκια τους και μπήκαν στις θήκες τους.

Το βιβλιοπωλείο άνοιξε και οι υπάλληλοι μπαίνοντας ξαφνιάστηκαν στη θέα που αντίκρυσαν. Σκόρπιες ζωγραφισμένες σελίδες με ολόκληρες πολιτείες και χωριά, άνθρωποι και σκυλιά και γάτες να κυνηγιούνται, κι άλλες σελίδες ζωγραφισμένες κι αυτές με γάτες να ψάχνουν τα σκουπίδια για κάνα ψαροκόκκαλο.

Κοιταξτε εδώ, είπε η Σοφία, πού βρέθηκαν αυτές οι ζωγραφιές; Έχουμε καποιο βιβλιο με τη συγκεκριμένη εικονογράφηση;

Θα το ψάξω, απάντησε ο Θωμας, αν και τωρα είναι μαλλον διαλυμένο. Είχαμε καμια πλημμυρα στην αποθηκη;

 

Η Εύα Πετροπούλου Λιανού,  ακόμη πιο ώριμη στη λογοτεχνική γραφή της σήμερα μεταφέρει έντεχνα  διδάγματα μέσα από τις ιστορίες της, τολμώντας να περιγράψει υπερβολικές και μαγικές εικόνες από τον κυρίαρχο κόσμο του παραμυθιού.

Διηγείται αυτόν το φανταστικό κόσμο επιτρέποντας εμβληματικά, η αίσθηση που μένει στο τέλος της κάθε ιστορίας, να είναι μόνο η αγάπη και η επιθυμία να γίνεις καλύτερος και  κυρίως να σκεφτείς.

Δικαιώνει τις απαιτήσεις του υψηλού φρονήματος με ευψυχία, στόχευση και συνειδησιακή εκπλήρωση διατηρώντας τη παρακαταθήκη της ακεραιότητας με εύπεπτη αντίληψη . Αγγίζει σκέψεις και κινήσεις μέσα από τη παιδική περιπέτεια χρησιμοποιώντας στοιχεία τεχνικής δομικής αρμολόγησης ,επινοημένου μύθου, φιλικής επικοινωνίας και  μας καλεί σε μια συζήτηση για τη συμμετρία των γεγονότων. Με σοβαρότητα μας θέτει μετόχους σε μια  προσπάθεια που πορτραιτοποιεί και κατανέμει γνωρίσματα χαρακτηρολογιών υπαρξιακής και μεταφυσικής υφής, καθαρμών και αναβάσεων  ενώ ταξινομεί  και ουρανικοποιεί την εσωτερική χροιά φτάνοντας στο σεπτό αποκορύφωμα. Σκιαγραφεί την υπόθεση της με διηγηματική αισθητική, διεστωτικό πνεύμα και εξομολογητική οριοθέτηση.   

 

Διαβάζουμε:

 

Παιδιά , παιδιά μη τσακώνεστε, λογαριάζετε μήπως χωρίς το ξενοδόχο ;

 Μπορώ να έχω άποψη μια και εγώ έχω το πρόβλημα ; είπε ο Αργύρης.
Δε μπορώ να κοιμηθώ μετά , θα ήθελα τόσο πολύ να του μοιάσω.

 Με φαντάζομαι με τα σούπερ πέδιλα όταν τα φορώ, και σκέφτομαι το μέρος που θέλω να πάω, ευθύς βρίσκομαι εκεί και μετά ακούω κάποιον να φωνάζει βοήθεια και.. 

- Κουραφέξαλα. Παιδί μου εσύ έχεις σοβαρό πρόβλημα και δε σου χρειάζεται ξυπνητήρι αλλά γιατρός. Να του μοιάσεις, αυτός παιδάκι μου , είναι ένα κινούμενο σχέδιο . Ένας χάρτινος ήρωας. Σε τι να του μοιάσεις . Όλα αυτά που διαβάζεις είναι ψέματα τον διέκοψε η Φιλιώ.

- Δεν καταλαβαίνεις , τι περιμένει κανείς , από εσένα που νομίζει ότι τα αγόρια ενδιαφέρονται μόνο για το ποδόσφαιρο , επειδή κλωτσάμε τη μπάλα..

 

Οι δύο ιστορίες του βιβλίου είναι συγκινητικές γεμάτες αγνά και πραγματικά συναισθήματα, με πλοκή και δόμηση «Ο Σούπερ Ήρωας» παίρνει σάρκα και οστά στα μάτια του μικρού Αργύρη και χωρίς φόβο δε ντρέπεται να σκεφτεί τον εαυτό του στη θέση του, παρόλο που οι συμμαθητές του τον χλευάζουν. Μια ιστορία που περιγράφει τον σχολικό εκφοβισμό και τα λάθος πρότυπα-απόψεις για το παιχνίδι. Δεν είναι διόλου κακό να ταυτίζεσαι με έναν σούπερ ήρωα, και μάλιστα όταν αυτός προσφέρει τη βοήθειά του σε όποιον τη χρειάζεται .Μαθαίνεις να σκέφτεσαι τον συμμαθητή, συνάνθρωπο και φίλο.

 

 

 

Διαβάζουμε: 

 

.Θα προσπαθήσω να ξυπνάω πιο νωρίς, και δε θα διαβάζω μέχρι αργά τις περιπέτειες του Σούπερ Ήρωα, αλλά είναι τόσο συναρπαστικά όλα αυτά τα πράγματα που κάνει που δεν μπορώ να κοιμηθώ μετά... Θα ήθελα τόσο πολύ να του μοιάσω.

 Με φαντάζομαι με τα σούπερ πέδιλα όταν τα φορώ και σκέφτομαι το μέρος που θέλω να πάω, ευθύς βρίσκομαι εκεί και μετά ακούω κάποιον να φωνάζει βοήθεια και.!

 

Η συγγραφέας με διακριτικά μηνύματα πορεύεται στο πνεύμα της φαντασίας με ενταξιακή πορεία που θεμελιώνει μυσταγωγικούς χώρους επιλογής και πρόκλησης .Φορτίζει συναισθήματα που βαθαίνουν τη γνώση, ενεργοποιούν την έγνοια ,αντλούν συμπεράσματα από την εμπειρία, από τα πεπραγμένα και τα επιλεγόμενα της θεώρησης. Τα περάσματα και τα πορίσματα της γραφής στο βιβλίο εναρμονίζουν καταστάσεις που εγκαλούν τη σύνεση για την αντιμετώπιση του γίγνεσθαι.

 

 «Η χώρα του μαγικού μολυβιού», (η δεύτερη ιστορία μέσα στο βιβλίο), θα μπορούσε να είναι η βιωματική, πραγματική χώρα της συγγραφέως μιας και πολύ όμορφα μας προτρέπει να σκεφτούμε λίγο τους εαυτούς μας και πως μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

 

Διαβάζουμε:

 

..Το μαγικό μολύβι έδινε σχήμα και μέγεθος, όπως αυτό θεωρούσε την ευτυχία. Έτσι, οι πόλεις ήταν γεμάτες δέντρα και λουλούδια, τα παιδιά μπορούσαν να παίζουν από το πρωί μέχρι τη δύση του ήλιου. Όλα ήταν όμορφα κι έμοιαζαν απλά στη χώρα του Μαγικού Μολυβιού. Καμία γόμα δεν υπήρχε, τα όνειρα έπαιρναν αμέσως σάρκα και οστά, όλοι ήταν ίσοι και ασφαλείς. Ήταν ευτυχισμένοι, με το χαμόγελο στα χείλη και ένα ζωντανό βλέμμα στα μάτια! 

 

Στο βιβλίο η συγκίνηση  και η φαντασία της ενορχηστρωμένης αμεσότητας εξισώνεται   με τη φυσική απέριττη ανησυχία, τις ενδόμυχες σκέψεις, τη πτώση, την ανύψωση, την ανάταση, την αναγνώριση και την υποχρέωση .Ιδέες που περιάγουν, πλοηγούν και ιεραρχούν ανάγκες που χρειάζονται για τη ψυχική ισορροπία ,τη γαλήνη της σκέψης, τη περισκόπηση στην αναφορά ενός θησαυρού γεμάτου μνήμες ,αναμνήσεις προσδοκίες, επιδιώξεις και αποφάσεις περίσκεψης.

Στις σελίδες που διαβάζουμε θέματα απλών αλλά και βαθύτερων αξιώσεων ,περιγραφών και διηγήσεων αναβαθμίζουν την εποπτεία της διάγνωσης, αφυπνίζουν και καταξιώνουν το είναι που ανθίσταται με πραότητα και ελπίδα, ενώ επωμίζονται ότι συνεπάγεται από την ανέλιξη της συνείδησης.

Σε αυτή τη μύηση των θεσμικών πλαισίων  και τη παράθεση των γεγονότων που άπτονται της επικαιρότητας και της καθημερινής ζωής η Εύα Πετροπούλου Λιανού με ψυχογραφική δύναμη , συστηματική καταγραφή και λεκτική λιτότητα συμβάλει με ευθύνη, λεπτότητα και αξιοπρέπεια, εξυπηρετώντας τη λογική παράθεση, την ορθή διαπαιδαγώγηση, τη συμβουλευόμενη πράξη, την οφειλόμενη απάντηση, τη συνεχή έκχυση της οντολογικής συμμετοχής και τη διέξοδο προς τη λύση. Άλλωστε οι συγκεκριμένες συναισθηματικές και ψυχολογικές καταστάσεις σαν λεπτές παρατηρήσεις είναι γνήσιες και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως μπορεί να συμβούν στο κάθε παιδί σήμερα.

Αναδιφώντας  την στοχαστική ατμόσφαιρα του παραμυθιού ο αναγνώστης εξελικτικά προσέχει τη δοκιμασία του αδήριτου ύφους που καθρεπτίζει σεβαστικά τις προσωπικές μεταμορφώσεις, τη συγκροτημένη εκτίμηση, την ερμηνευτική στράτευση, την ανάκληση ,τη συγκυρία των συσχετισμών, τη σπονδύλωση, τη μακροθυμία και τη καρτερικότητα.

H Eυα Πετροπούλου Λιανού αγγίζει τη παιδική ψυχολογία και ψυχοσύνθεση με ένα τρόπο εφάμιλλο, ίδιο με τις γυναίκες συγγραφείς του περασμένου αιώνα όπως η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου και η Έλλη Αλεξίου προσθέτοντας ωστόσο στη παράλληλη τροχιά της το μεταμοντέρνο νεωτεριστικό στοιχείο , τη φρεσκάδα της  αναφοράς, τη σημαντική ανέλιξη, τη τελέσφορη δυναμική που μέσα από τη συστηματική διερεύνηση καταλήγει στη δημιουργική ανάγνωση.

 

Λεόντιος Πετμεζάς

Θεωρητικός-Ιστορικός Τέχνης