Τρία ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

ΕΙΣ ΑΔΕΞΙΟ ΚΥΝΗΓΟ 

Καυχιέσαι ότι τους λαγούς τους έχεις ‘ξολοθρεύσει

κι ούτε μισό δε άφησες άλλος να τον θηρεύσει

και ακόμα πως πετύχαινες εις το πουλί… τον ψύλλο…

μα ενώ έπαιξες νιους κοτσυφού, εσκότωσες το σκύλο…

 Ο ΥΠΝΑΡΑΣ

Ποτέ στην ώρα του δεν πήγε στη δουλειά

γιατ’ ήταν υπναράς πολύ μεγάλος

και οκνηρός με αναμελιά και τεμπελιά,

ο φύλακας, ο Άρης ο Καπράλος.

Κάποτε πήγε στη δουλειά απ’ την αυγή,

δυό ώρες πριν να πάνε όλοι οι άλλοι

κι εμηχανεύτηκε με θράσος να τους βγει,

όλα τα απωθημένα του να βγάλει.

Κι είπε, την ήπιατε και βγάλτε το σκασμό

κανείς σας πια να μη μ’ αμφισβητήσει

γιατ’ από δω και μπρος θα κάνω… χαλασμό!

θα ‘ρχομαι στη δουλειά, από τη δύση.

Μα όταν του ‘πανε, γιατί έλλειπες εχτές;

αγρίεψε και είπε: Σταματήστε

να με δουλεύετε, δεν έλειψα ποτές!

κι εδώ ‘ναι ο μπαρής μου και ρωτήστε.

Φίλοι, τι έγινε, αμέσως θα σας πω:

Τη χθεσινή δεν ξύπνησε τη μέρα

κι εγώ ενόμιζα πως ήταν με ρεπό,

είπε ο μπαρής του, που ‘τανε πιο πέρα.

Η ΑΡΑΙΩΣΗ

Δώδεκα κρατούμενοι ήταν στιβαγμένοι

μέσα σ’ ένα θάλαμο οι δυστυχισμένοι…

Κι όλη μέρα ζήταγαν να τους αραιώσουν

μα ποτέ δεν μπόρεσαν να το κατορθώσουν

γιατί ο απάνθρωπος, το αφεντικό τους,

έβαλε άλλους δώδεκα στο «δωματιό…» τους.

Και παρ’ ότι ο χώρος τους, γέμισε ως τα μπούνια

έριξε στο θάλαμο και έντεκα γουρούνια.

Τώρα όλοι φώναζαν: - Πάρτε τα γουρούνια

και θα βολευτούμε εμείς σε εναέρια κούνια.

Τα γουρούνια τα ‘βγαλαν κι όλοι οι κρατουμένοι,

νιώθαν, τώρα, νικητές! και αραιωμένοι.

Παύλος Πολυχρονάκης