Δύο σατιρικά ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

Εις ΤΣΙΤΣΙΔΟΝΤΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑ

Το πορτοφόλι του άντρα σου, άγρια θα το γδύσεις

το δύστυχο το σώμα σου για να το γυμνοντύσεις

με σούπερ μίνι, ντεκολτέ και στρινγκ και διαμαντάκια

ξώπλατα, τόπλες, τατουάζ κι ατίραντα μπλουζάκια.

  

ΡΩΜΙΟΣ  ΕΣΚΙΜΩΟΣ

Ένας Ρωμιός, εις το Θεό μια μέρα προσευχόταν

κι άλλα ζητούσε απ’ Αυτόν και άλλα απευχόταν.

Στο «Τζόκερ» Θέ μου να βρεθώ μοναδικός «εξάρης»

και σε «ΠΡΟ-ΠΟ» που ‘χει λεφτά, μόνος «δεκατριάρης».

Θεέ μου, να μην παντρευτώ και όποια θέλω να ‘χω

και να ‘μια μέγας «Δον Ζουάν» μέχρι που να υπάρχω.

Θεέ μου, αν θα παντρευτώ, να μη με κερατώνει,

να μη μου φέρεται άσχημα και να μη με πλητώνει.

Θεέ μου, αν κερατωθώ, κάνε να μην το μάθω,

που αν δεν μάθω τίποτα… τίποτα δεν θα πάθω.

Κι αν θα το μάθω, Πλάστη μου, κάνε να μη με νοιάζει,

απεναντίας, να χαρώ κι ο κόσμος ας φωνάζει…».

Και ο Θεός τ’ απάντησε: «Αλήθεια σου το λέω,

απ’ όσα είπες, άκουσα, μόνο το τελευταίο.

Γι’ αυτό και αποφάσισα, μια που σε αγαπάω

και Εσκιμώο σ’ έκανα και στη στιγμή σε πάω

εις την Αλάσκα, σε «Ιγκλού» κι εκεί θα ‘χεις τιμή σου

αυτά που στην πατρίδα σου τα είχες για ντροπή σου…

αφού τους επισκέπτες σου θα βάζεις στο κρεβάτι

μαζί με τη γυναίκα σου κι εσύ… θα κάνεις μάτι…».