Των ματιών ο φάρος προσκυνά.

Των ματιών ο φάρος προσκυνά

σαν τον θαυματοποιό της άνοιξης

μια θάλασσα ριγούσα

στο χάδι της πρωτοφανέρωτης αχτίδας.

Φεύγω με την ψυχή μου γεμάτη ευωδιές

από τα χείλη σου που ανθίζουν

τέτοιες παράξενες εποχές.

Άνθισες και μ' έπνιξαν τα αρώματά σου

κι έγινες όνειρο σ' ατέλειωτο ταξίδι

να σου κρατούν τα μαλλιά οι άγγελοι

με της χαράς μαντήλι.

Άφησέ με να χτίσω μια πόρτα

στην αγάπη που ήρθε και ένα παράθυρο

στον έρωτα που χτυπά τις νύχτες

σαν διαβατάρικο πουλί

και τις ψυχές μαζεύει

για την ουράνια σοδειά!!!

Το σπίτι μας είναι μεταξύ θάλασσας και ουρανού

μα κανένας στίχος δεν θα γράψει καλύτερα αυτό που νιώθω

από αυτά που γράφουν τα μάτια σου στην ψυχή μου.

Και όσα γράφεις λένε άπειρα «σ' αγαπώ».

Φως, άπειρο φως

στα δάχτυλά μου σεργιανάς

κι είναι μυστήριο που ζητάς

να πιείς ονείρου φλέβα απ' το σώμα μου.

Ένα αστέρι μπόρεσε να σου πει

ότι μένουν μέρες πολλές ακόμη

για να παρασύρεις τον μοναδικό σου γητευτή

στον όρμο της αγάπης.

Των ματιών ο φάρος προσκυνά

σαν τον θαυματοποιό της άνοιξης

μια θάλασσα ριγούσα

στο χάδι της πρωτοφανέρωτης αχτίδας.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης