"Κι αν η φωνή σου δεν έπλεξε ήλιου δαχτυλίδι..."

Κι αν όνειρο δεν έτρεξε ακόμη να σ’ ανταμώσει
μες της δροσιάς το πρόσωπο που φέγγει και λυτρώνει
μια σπίθα ολόγιομης φωτιάς στο βλέμμα σου ζυγώνει
τοπίο ολάνθιστο μιας ξεγνοιασιάς σ’ ένα λιβάδι της ψυχής
που σκέψεις τις μυρώνει, με μιας κρυφής χαράς το σκίρτημα.
 

Κι αν η φωνή σου δεν έπλεξε ήλιου δαχτυλίδι
να βάψει με θεσπέσια χρώματα, τον ουρανό στη δύση
έγειρε άνθος της καρδιάς, μοσχοβολιά της φύσης
και των πουλιών κελάηδημα έσμιξε με ανάσα
νότα κρυστάλλινη ποταμού κι ενός ανέμου ήχος
που φέρνει ταξίδια μυστικά και νοσταλγία ρόδων .
 

Φίλημα αγγέλων σε μονοπάτι σκιερό,
άγγιγμα αγάπης φωτεινό
σε ενός ασύλληπτου χρόνου τον ψίθυρο
πίνουν τα χείλη σου, της νύχτας τον λυγμό
μ’ ένα τσαμπί σταφύλι τ’ άστρα, μεθούν

καθώς τριγυρνούν σαν στολίδια της φωνής σου
και η σιωπή χορεύει στη μοναξιά των βράχων
και η αυγή λούζεται το δάκρυ των ονείρων.
 

09/03/2015
 

Λάσκαρης Π. Ζαράρης