Στελιος Σπεράντζας, «Ανάσταση».

 

H Aνάσταση. Kαι γέμισε χαρά,

λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.

Kι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,

ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά

γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.

 

Aνάσταση. Tα σήμαντρα χτυπούν.

Kι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.

Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν’ αγαπούν

όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν

«Xριστός Aνέστη ετούτη την ημέρα».