Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Ένα όμορφο ερωτικό ποίημα από τη Γιώτα Νάκου.


Με ανάγκασες να κόβω το χρόνο μου 
να ντύνω την απουσία σου...
Να κρατάω την ψυχή μου με τα δάχτυλα 

που φέρουν το άρωμα σου...
Να αρνούμαι του ηλίου το αυταπόδεικτο 

και των ονείρων το ακίνδυνο...
Με ανάγκασες άμετρα πιο θανάσιμος 

από μοιραία ήττα...
Με ανάγκασες να σ' ανασάνω... 

Μ' αγάπησες...
Κι είναι πια νεκρό απολίθωμα το "τότε" μου 

μαζί μ' αυτή που το εκατοικούσε...
Και στο ανταπέδωσα με λαύρα ισάξια...
Μ' αγάπησες, σε αγαπάω.


Γιώτα Νάκου

2 σχόλια:

  1. τις ευχαριστιες μου......με την γαπη και τον θαυμασμο μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή