Πέντε σατιρικά ποιήματα από τον Παύλο Πολυχρονάκη.

ΥΒΟΝΝΗ

Υβόννη,

Δεν είναι κρίμα κι άδικο να είμαστε γειτόνοι

και να κοιμάμαι μοναχός και να κοιμάσαι μόνη;

Δεν είναι κρίμα κι άδικο, ενώ είμαστε νέοι

να μην ενώνουμε μαζί τα δυο μας ντι-εν-έι;

Δεν είναι κρίμα κι άδικο να μένουν σε αχρηστία

 Ό,τι μας έδωσε ο Θεός, για φαμελιά και...Σία;

Ή πάρε το σεντόνι σου ή παίρνω το δικό μου

Ή έρχουμαι στο σπίτι σου, ή εσύ στο σπιτικό μου.

Μην την πολυψιλολογάς την πράξη την τιμία

που μες το γάμο θα γενούν οι δυο μας σάρκες μία

γιατί την διαιώνιση του είδους θα μας φέρει

και ευτυχία κι ηδονή στους δυο μας θα προσφέρει.

ΑΝ οποιαδήποτε στιγμή Υβόννη αποφασίσεις

να 'ρθεις να ζήσεις πλάι μου, μην το καθυστερήσεις.

Θα 'χω την πόρτα ανοιχτή και θα σε περιμένω

Σ' ένα κρεβάτι... γήπεδο με άνθη λευκά στρωμένο.

                                                                       ΚΥΚΛΙΟΙ ΝΕΚΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Εις Άδην Χάρωνος Απολογία
Δια την Κατηγορίαν

Περί Παράνομης Χρηματοδότησης του Ελληνικού κράτους

από Θεσμικό Όργανο εκτός Τόπου & Χρόνου

Χάρων:  Και βέβαια το γνώριζα πως είναι απελπισμένοι

                 και καίγονταν για μετρητά και που αλλού οι καημένοι

                 να απευθυνθούν ώ θεριστή...δεν είδες στις ειδήσεις;

Άδης:      Και τι είμαστε εμείς ορέ; οίκος για επενδύσεις

                 ή το Ταμείο Δου-Νου-Του..... καλά μυαλό δεν έχεις;

Χάρων: Με την καρδιά μου τα έδωσα γιατί με κατατρέχεις;

                 Στην τελική ανάλυση λεφτά ήταν δικά τους,

                 τα ακουμπούσανε σε με για τα περαστικά τους

                 κι ελάχιστα τους έδωσα μην τύχει και ρεφάρουν.

Άδης:      Για το χουβαρνταλίκι σου θα πρέπει να σε γδάρουν.

Χάρων: Γιατί είσαι τόσο αυστηρός; παιδιά είναι ακόμη!

Άδης:      Να μου επιτρέψεις δρεπανά να έχω άλλη γνώμη.

                 Είναι χαραμοφάηδες, σπάταλοι απατεώνες.

Χάρων: Καλά βρε αθεόφοβε... ξεχνάς πως στους αιώνες

                 προτού να γεννηθεί ο Χριστός αυτοί μας έχουν φτιάξει

Άδης:      Κι εσύ ξεχνάς πως και εμάς κρίση μας έχει αρπάξει

                 γιατί οι δουλειές που παίρνουμε είναι μικρές και λίγες

                 και σε δυο - τρία τέρμενα θα μας σε κλαιν κι οι μύγες;

Χάρων: Ώστε γι' αυτό οι πελάτες μου, μου λένε: Ουκ αν λάβεις

                 βαρκάρη εκ του μή έχοντος και να το καταλάβεις,

                 μας τά ' φαγε ο ΕΝΦΙΑ, το κούρεμα, οι φόροι,

                 κι όλοι οι απαράδεκτοι του χρέους μας οι όροι.

                 Και κάθε τόσο αλλάζουμε και άλλο τεχνοκράτη

                 που μας προκύπτει δυστυχώς ''κράτος κι αυτός εν κράτη''.

Άδης:                  Αυτά που λες τα ήξερες μα χρηματοδοτούσες

                 παράνομα τους Έλληνες, γιατί τους συμπαθούσες.

                 Γι' αυτό για τούτο πού' καμες πικρά θα μετανιώσεις

                 και τη χρηματοδότηση, Εσύ! θα την πληρώσεις.

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ

Όταν το μουντιάλ παίζονταν στην χώρα του καφέ

κι η Εθνική μας πούλαγε πρώτη φορά εφέ

ομάδα νέων κραύγαζε «ΖΗΤΩ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ»,

κι εγώ που εξαιτίας του έγινα φουκαράς,

δεν άντεξα και φώναξα «ΚΑΤΩ Ο ΜΑΣΚΑΡΑΣ».

Αμέσως με λιντσάρανε και όταν με κτυπούσαν

το μπαλαδόρο Σαμαρά μου ‘παν επευφημούσαν.

Στον ΚΩΣΤΑΚΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Με όνομα βαρύ σαν Ιστορία

πρωθυπουργό οι Έλληνες σε βάλαν

και ύστερε από σύντομη πορεία

τη γνώμη τους αλλάξαν και σε βγάλαν

σαν είπες πως «η χώρα θα φουντάρει

μέτρα πολύ σκληρά εάν δεν πάρει…».

ΤΙ ΕΙΝ' Η ΖΩΗ

Είν' η ζωή μια αστραπή στην απεραντοσύνη

του χρόνου του ατέρμονα που μόλις λάμψει σβήνει.

Το πιο πολύτιμο αγαθό του καθενός ανθρώπου

και το στολίδι κι ο παλμός κατοικημένου τόπου.

Αγάπη που μας αγαπά και που την αγαπούμε

και γαντζωνόμαστε σφιχτά πάνω της όσο ζούμε.

Φίλος και συμπορπατηχτής στου χρόνου το ταξίδι,

μια ρουφηξιά άπλετο φως που τη χαρά μας δίδει.

Έρημος και ωκεανός με ευωδιαστά λουλούδια,

ώρια κοιλάδα που ηχούν μόνο παιδιών τραγούδια.

Μια αγκαλιά πολύ ζεστή στην παγωνιά σου απείρου,

ένα σενάριο μιας στιγμής του πιο γλυκού ονείρου.

Χρυσή βροχή με άρωμα που την ψυχή ποτίζει

κι ένα χαμόγελο γλυκό που μας καλοκαρδίζει.