Πέντε ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΞΥΠΝΑ

Ξύπνα πουλί της άνοιξης να γλυκοκελαϊδήσεις∙

πρόβαλε άστρο της αυγής τον κόσμο να φωτίσεις.

Ξύπνα και ρόδα μάζεψε του Μάη και του Απρίλη

να σου τα στρώσω για να μπεις μες της καρδιάς την πύλη.

Ξύπνα να δεις πως δεν ανθεί στα ακριβά σαλόνια

η ευτυχία, μα θαλλεί μες της καρδιάς τα κλώνια.

Ξύπνα χαρά μου κι άνθησαν τα κρίνα στην αυλή σου

και λένε, πιο λευκή απ’ αυτά ειν’ η αγνή ψυχή σου.

Ξύπνα δες την αγάπη μου, ρόδο χωρίς αγκάθι,

θάλασσα δίχως κύματα, κήπος γεμάτος άνθη.

Ξύπνα καλέ μου, φίλα με, πέσε στην αγκαλιά μου

και μες τα φύλλα της καρδιάς θρονιάσου βασιλιά μου.

ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ*

Τρία πουλάκια κάθονταν στο χείλος του Καιάδα

και με το τηλεσκόπιο μπάνιζαν την Ελλάδα.

Βλέπαν «το τελεσίγραφο» που ‘στελναν από ώρα

με τον κλητήρα οι Δανειστές, στων ρεμπετών τη χώρα.

Μα οι ρεμπέτες Έλληνες, στη Γη δεν κατοικούσαν.

Βάδιζαν προς την Κόλαση, γέλαγαν και γλεντούσαν

και μήνυσαν του Σατανά πως αν το μάντζετ φτάνει,

πρώτο τραπέζι θέλουνε, με Μάρκο και Τσιτσάνη.

Και κείνος έστρωσε χαλί! προσέλαβε ορχήστρα

καρό κουστούμι έραψε! έφτιαξε τη χωρίστρα,

γυάλισε με τα χνώτα του τα μαύρα του σκαρπίνια

κι είπε στον Φάουστ*** τον τρελό που ‘ταν στα καμαρίνια:

Πετάξου ως τη μάνα μου να φέρεις μπριγιαντίνη

γιατί μου την ξοδέψατε κι έχω εντελώς ξωμείνει.

Και φέρ’ και το μπουζούκι μου και το ασορτί μπεγλέρι.

Ρεμπέτες μου ‘ρχονται Έλληνες! μη φάω κανά χουνέρι…

(Γιατί κι αν φαλιρίσανε οι Έλληνες εν τέλει,

κρατήσανε για προίκα τους, του μπαγλαμά το τέλι!

Κι είν’ αλεπούδες πάντοτε και κείνα που δεν φτάνουν,

όταν τα θέλουνε πολύ, «με ρεμπετιές!» τα πιάνουν.

Και ακόμα αν τους κυνηγούν θεοί και διαβόλοι

γεννιούνται απ’ τη στάχτη τους, γυρνούν την κτίση όλη

και με πενιές ατέρμονες στα ξακουστά μπουζούκια

κάνουνε και τους άγιους να βγουν απ’ τα … καβούκια…).

Κι όταν θα ‘ρθουνε κάνε μου ακόμα μία χάρη:

Την «ηχομπρέλλα» άνοιξε, χαμπάρι να μην πάρει

ο Παντοδύναμος Θεός! το γλέντι σαν ανάψει

και «την ρεμπετο-όαση», ερθεί να μας αρπάξει.

 Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΙΗΣΗ

Τέσσερεις μήνες έχουμε κυβέρνηση καινούρια

που πάει με την όπισθεν αντί με έκτη φούρια...

Με το που την εφτιάξανε εχάσανε τη μπάλα

και γίναν τα οράματα, προβλήματα μεγάλα.

Μπερδέψανε τα μπούτια τους, μπερδέψανε τους ρόλους

και δίνουν την εντύπωση παιδιών που παίζουν βόλους.

Κι επικρατεί η σύγχυση, η άγνοια κι χάβρα

και κάθε μέρα γίνονται τα πράγματα πιο μαύρα.

Η των χρημάτων έλλειψη είναι το μείζον θέμα

και των συντάξεων και μισθών μαζεύονται με αίμα.

Κι αντί με την ευγένεια να πάει να καλοπιάσει

τους δανειστές, με τις μαγκιές θαρρεί θα τους γελάσει.

Μα εκείνοι, τις προτάσεις της τις κρίνουνε αρλούμπες

και την υποχρεώνουνε να κάνει κωλοτούμπες.

Και ενώ οι πάντες βλέπουνε πως φτάσαμε στον πάτο

η νέα μας κυβέρνηση δεν τό 'χει βάλει κάτω

κι αναληθώς διαλαλεί πως έχει συμφωνήσει

με τους εταίρους κι όλα μας θα τα ταχτοποίησει!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ

Ετούτη η «εφεύρεση» του Υπουργού του Γιάνη
«Δημιουργική ασάφεια», όλους θα μας τρελάνει
γιατί  σε όσους την πετά πάντα τους μπουρδουκλώνει
κι ο φουκαράς ο Έλληνας μόνιμα την πληρώνει.
Με *ασάφεια* τους δανειστές πατάσσει και φοβίζει
και την διαπραγμάτευση μ' ασάφεια *συσκοτίζει.
Τους βουλευτές και το λαό με *ασάφεια* τους κοιμίζει,
με *ασάφεια* το ασφαλιστικό δεν το ξεκαθαρίζει.
Τον ΕΝΦΙΑ με *ασάφεια* θα τον μετατοπίσει,
με *ασάφεια* οι Φι-ΠΙ-Α τρεις νά 'ναι θ' απαιτήσει.
Κι όσο για τη λιτότητα θα την τακτοποιήσει
με *ασάφεια* που δεν μπορεί κανείς να εννοήσει.
*Ασάφεια* δημιουργεί στα *Έξω* και στα* Μέσα,*
με *ασάφεια* τα λόγια του ποτέ δεν έχουν μπέσα
γιατ' είναι και *δυσνόητα* κι *αβέβαια* κι *αρλούμπες*
και τον υποχρεώνουνε να κάνει κωλοτούμπες.

Εις ΠΛΟΥΤΙΣΑΝΤΑ ΕΦΟΡΙΑΚΟ

Το στόμα σου βρωμούσε απ’ την πείνα

προτού διοριστείς στην Εφορία

και τώρα μου ‘χεις γιότ και λιμουζίνα

πισίνα και η δική σου ευπορία

απ’ τα λαδώματα τα τόσα έχει φτάσει

πολύ κοντά σε κείνη του Ωνάση.