"Ο φόβος μου", ένα ποίημα από τον φίλο λογοτέχνη Νίκο Σουβατζή.

 

Ο φόβος μου είναι ένα γκρίζο περιστέρι

φεύγει κρυφά απ' το δωμάτιο το πρωί

πετάει αργά από μπαλκόνι σε μπαλκόνι

το βράδυ έρχεται και γίνεται μαχαίρι

Ο φόβος μου είναι κόμπος στο στομάχι

είναι φορές που στο λαιμό μου ανεβαίνει

στέκεται εκεί σε ώρες άδειες και βουβές

και περιμένει ώσπου να μείνουμε μονάχοι

Ο φόβος μου είναι μια μαύρη σκέψη

γυρνάει συχνά όλη τη μέρα στο μυαλό μου

στο υπνοδωμάτιο πολλές φορές μ' ακολουθεί

και με κρατάει άγρυπνο μέχρι να φέξει

Ο φόβος μου είναι δανεικό τσιγάρο

που τον καπνό του δεν αντέχω και με πνίγει

σε ένα βήχα ασταμάτητο ξεσπώ

και αγωνίζομαι ανάσα για να πάρω

Ο φόβος μου είναι εικόνα σε καθρέφτη

μοιάζει με κρύας νύχτας εφιάλτη

με παγωμένο χέρι δέσμιο με κρατά

κι ύστερα χάνεται στη νύχτα σαν τον κλέφτη

Ο φόβος μου είναι σαν πνιγμένο κλάμα

κρύβεται πίσω από κουβέντες τυπικές

αμήχανα χαμόγελα και ξεφτισμένες λέξεις

ξάφνου ξεσπάει στη θλίψη μου αντάμα

Ο φόβος μου είναι τραύμα ξεχασμένο

μοιάζει να έχει επιτέλους γιατρευτεί

μα όταν τα σύννεφα στον ουρανό πυκνώνουν

τότε πονάει σαν όνειρό μου προδομένο.