Κύματα δροσιστικά τα βλέμματα υφαίνουν...

 

Κύματα δροσιστικά τα βλέμματα υφαίνουν
γαλάζιο, γκριζοπράσινο με καστανό, μελί που σμίγει
χειμώνας, έρημη ακρογιαλιά, μα οι καρδιές γεμάτες
δαντελωτή ανάμνηση στο άγγιγμα που μυρώνει.
H μέρα με το ηλιοφώτιστο γλυκό σου πανωφόρι
νεράιδα που απίθωσες στην αγκαλιά μου λουλούδια
δάκρυ της αγάπης έλειψε απ' του ουρανού τον δρόμο
ατόφιο νήμα της ζωής, χρυσομαλλούσα γεύση
ξεστράτισμα της μοίρας μου πάνω στων χειλιών τη μέθη.
Πλέκεις όνειρα αγνά με των χεριών τα χάδια
σκίρτημα άδολο καρδιάς, ψίθυρος σιωπηλής ομορφιάς
μόνο οι ανάσες ακούγονται κι η αύρα δυναμώνει
σαν ο έρωτας λυτρώνει δυο όμοιες ψυχές.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης