Λίγα λόγια για το εικονογραφημένο παραμύθι της Φωτεινής Βασιλείου: «Το φεγγάρι γλίστρησε στην καμινάδα», σε εικονογράφηση Φωτεινής Τίκκου, εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη, Πάτρα, 2015.

   Η ενδιαφέρουσα ιστορία μας αρχίζει σε μια πόλη με ένα όμορφο λιμάνι. Ο μικρός αναγνώστης είναι σε θέση να καταλάβει ότι, η συγγραφέας περιγράφει την πόλη στην οποία κατοικεί, δηλαδή τον Βόλο. Σε μία από τις αμέτρητες ταράτσες των πολυκατοικιών, συναντιούνται τρείς αταίριαστοι φίλοι: Ο Κάπτεν, ο Ρομπέν κι η Ιζαμπέλ. Τι κοινό έχουν λοιπόν ένας γλάρος, ένας ποντικός και μια χελώνα;

   Η απάντηση δίνεται στις σελίδες του βιβλίου, όπου τα συγκεκριμένα ζώα που παρουσιάζονται προσωποποιούν ανθρώπινες αρετές, οι οποίες έχουν σημαντική αξία για τη ζωή των ενηλίκων και πολύ περισσότερο για την άγουρη ζωή των ανήλικων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι μικροί αναγνώστες της πρώτης σχολικής ηλικίας ψάχνουν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή κι έχουν την ανάγκη ικανών καθοδηγητών.

   Η επιτυχία της συγγραφέως Φωτεινής Βασιλείου, οφείλεται στο ότι αντιμετωπίζει την ιστορία της και τους πρωταγωνιστές της με τη χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη διάθεση ενός παιδιού. Μητέρα δύο παιδιών, φαίνεται πως έχει εξασκηθεί στους πλέον κατάλληλους τρόπους επικοινωνίας με αυτά. Γι’ αυτό μεταφέρει εύληπτες εικόνες δράσης, με λέξεις καλά υπολογισμένες που μπορούν εύκολα να ανακαλέσουν στη μνήμη τους τα παιδιά.

   Οι μικροί αναγνώστες μπορούν να ταυτιστούν με τους ήρωες του παραμυθιού, παρόλο που δεν παρουσιάζουν υπερφυσικές ιδιότητες και είναι εντελώς συνηθισμένοι. Ξεχωρίζουν όμως για την προσωπικότητα τους και τα εσωτερικά τους χαρίσματα, που γίνονται άμεσα αντιληπτά, λόγω της ζέστης ατμόσφαιρας που δημιουργούν με τις πράξεις τους και τους διαλόγους τους.

   Αν δεν είναι τόσο απαραίτητο ν’ απαντηθεί το ερώτημα: «γιατί το φεγγάρι γλίστρησε στην καμινάδα;», θα ήταν πολύ πρακτικό και ωφέλιμο, να στραφούν τα παιδιά στην έρευνα κάθε ουράνιου και γήινου φαινομένου, που τους κεντρίζει την προσοχή και τους απασχολεί το μυαλό με απορίες. Το πιο ουσιώδες όμως, είναι να δώσουν προσοχή και να προβληματιστούν σε κοινωνικά φαινόμενα, όπως με ποιον τρόπο μπορούν να ελέγξουν έντονα συναισθήματα (θυμό, οργή) και πώς μπορούν να διαχειριστούν εκρηκτικές καταστάσεις. Αρκετές φορές, η έλλειψη ελέγχου οδηγεί σε κρίση τις αξιόλογες φιλίες και σε διάλυσή τους, μα όλο το θέμα βασίζεται στη μεγάλη πίστη στις κοινωνικές σχέσεις.

   Η Φωτεινή καταλήγει να γράψει: «Δεν χωράει αμφιβολία! Οι φίλοι μου είναι αθώοι! Πόσο άδικο είχα που τους κατηγόρησα!» έκαναν όλοι την ίδια σκέψη και άφησαν μαζί με έναν αναστεναγμό και κάθε αμφιβολία τους να πετάξει μακριά σαν μπαλόνι που λύθηκε».

   Η συγγραφέας, μας μεταφέρει αυθόρμητα τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη συνεργασία, όχι ως διδαχή, αλλά ως προϋπόθεση μιας ποιοτικής συμβίωσης με τους γύρω μας.

   Η πολύ όμορφη εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου συντελεί στο να έρθουν σε γόνιμη επαφή με το κείμενο οι μικροί αναγνώστες. Η επιμονή της εικονογράφου στις σημαντικές λεπτομέρειες, όπως το λευκό αραχνοΰφαντο σεντόνι στην ταράτσα των τριών φίλων και οι ραγισματιές του φλιτζανιού με τρόπο που να σχηματίζουν ένα χαμόγελο, βοηθούν ώστε να δοθεί η αρμόζουσα προσοχή στην αξία του διακριτικού χιούμορ. Δημιουργούνται παράλληλα οι κατάλληλες συνθήκες ώστε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν θετικά την αναγκαιότητα να ρυθμίζουν τη ζωή τους, με γνώμονα τις μεγάλες ανθρώπινες αξίες.

12/01/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης