Ένα πολύ όμορφο ποίημα και χαρακτηριστικό της περιεκτικής γραφής της, της Θεσσαλονικιάς ποιήτριας Μαρίας Πασχαλίδου.

Όσες φορές προσπάθησα
να μυρίσω της Άνοιξης την
πολλαπλότητα,
βρέθηκα να κυνηγώ τη σκιά της δόξας της...

οι κανόνες της ζωής,
βρίσκονται στη φαντασία μας
και η διαπόμπευση της αληθείας,
είναι ο λόγος που ακόμη και οι πέτρες,
φαντάζουν απαλές

- ίσα ίσα για να καταστρέφουν την ποίηση -

να γιατί στα κοινότυπα ασφυκτιώ
κι εκρήγνυμαι...

είναι που η προφάνεια
αγαπά την επιφάνεια

Προτιμώ,
να αναγιγνώσκω το θάνατο
στα σιωπηλά μάθια
στην τυραννική του έρωτος φύση,
στην αφέλεια του τυχαίου...

Οι υπόλοιποι

ας προσποιούνται

πως τίποτα δε συντελέσθη...
 
Μαρία Πασχαλίδου
 
Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου 2016