Αιώνια μεταλαβιά

Περνώντας σαν σύννεφο πάνω από τις σκέψεις σου
τη λαχτάρα σου μοιράζομαι για ένα ηλιοβασίλεμα.
Ο ήλιος, χρυσαφένια καρφίτσα στα μαλλιά σου
χαϊδεύει το κύμα. Πορτοκαλένια θύμηση στη θάλασσα
που έσβηνε τα λόγια, λόγια ψιθυριστά ανέμου
που σε ταξιδεύει. Χωρίς ψυχή φωτιά και καρδιά καμίνι
κανείς πόθος δεν φτάνει το όνειρο.
Γι’ αυτό σε προτρέπω να απλώσεις
τις κομψές φτερούγες των μαλλιών σου
διαβάτης ο χρόνος που πόθησε ένα χαμένο φεγγάρι.
Δέσε στο κύμα μια ψυχή συγκινημένη
απόψε γνωρίζω πως είσαι κοριτσάκι
γιατί με την ευτυχία μεθάς και γίνεσαι αστέρι φωτεινό.
Ξέχνα για λίγο τη γυναίκα που πονά
καθώς κάποιο παράπονο, της τρώει το όνειρο.
Τώρα, στους χάρτες σου διαβάζεις
ό,τι χάθηκε στο παρελθόν.
Είναι νησιά παρθένα από τον άνθρωπο
μένει να κατακτήσεις αυτή την κρυφή ζωή
που παίρνει αιώνια μεταλαβιά από την αλμύρα και το πέλαγο.
Έρωτας και φιλία λεύτερα πουλιά στη δική σου αγκαλιά...

25/06/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης