Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Μαρία Μαγδαληνή.


Ποιος είναι αυτός ο κουρελής με τα λιγδιασμένα τα μαλλιά;
Σαν να κοιτάζει γύρω του και βλέπει μ' άλλα μάτια
είναι το βλέμμα του χαρά και χάδι πούπουλο αλαφρό.
Αυτή τη γη σαν να ξεχνά και τρέφεται με ουρανό
μέσα στον κόρφο μου να γιάτρευε καημό...
Τώρα ξελογιασμένος από έρωτα θεϊκό
κρασί θαρρείς το αίμα του, ανθρώπους τούς μεθάει
γέρνει την κεφαλή για μια στιγμή
σώμα που πόθησα ελαφραίνει
ψυχή δυνατή το πέπλο της αφήνει,
μια χαραμάδα ουρανού στο νου μου με σταυρώνει
κι αρχίζω να μετρώ κορμιά που λάβωσαν την τιμή μου.
Της γης δικός μου ο σπασμός
αγάπη που έμεινε βουβή
αν ήταν απ' το δάκρυ μου η καρδιά σου να γελάσει
και πόθος σου εφτασφράγιστος,
εχθρικός σου πειρασμός να πικραθεί.
Να ερχόσουνα κοντά μου γιε του ανθρώπου
να άπλωνες το χέρι σου, να το φιλήσω με χείλη αμαρτωλά,
της ψυχής η διαφάνεια σαν αγέρας να κουρνιάσει
σε θείο μέτωπο που το τρυπά η μοναξιά.
Των άσκεφτων ανθρώπων η οργή
στρέφεται όπου υπάρχει ελπίδα να σωθεί
αιωνιότητα φωτιά σβηστή.
Μετάνοια που ξεγύμνωσε την ίδια τη σιωπή
που φώλιασε στα μάτια σου και γκρέμισε τα πάθη μου
σε άχραντους λειμώνες.

16/10/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου