Μην περιμένεις ότι θα μάθεις προς που σε πάνε…
"οι Στρατοκράτες!" κι όποιος και νά 'σαι δεν θα σε φάνε.
Μην περιμένεις θα σταματήσουν να πολεμούνε,
και οι σειρήνες μέρα και νύχτα δε θα ηχούνε…
Μην περιμένεις δε θα μολύνουν το περιβάλλον,
μην περιμένεις πως δε θα πίνουν το αίμα άλλων…
Μην περιμένεις ότι πατρίδα θα ’χεις δικιά σου,
θα σου την πάρουν μαζί με σένα και τα προικιά σου…
Μην περιμένεις παιδιά κι αμάχους να λυπηθούνε,
μην περιμένεις, τον "Παρθενώνα" να σεβαστούνε…
Μην περιμένεις ότι την βόμβα της "Χιροσίμα"
δεν θα την έχουν για "φόβητρό σου" και ισχύος σήμα.
Μην περιμένεις ότι "τη βόμβα του Ναγκασάκι",
δεν θα τη ρίξουν στην "Ολυμπία!" και στην "Ιθάκη..."*.
Μην περιμένεις πως η ζωή σου θα σου ανήκει…
θα σου την πάρουν, έστω κι αν κάνουν «Πύρρεια Νίκη».
Μην περιμένεις, πως
«αν δε βάλει Θεός το χέρι…»
μια νέα βόμβα, τέλος στη Γη μας πως δεν θα φέρει…
-----------------
* Η Ιθάκη του Καβάφη
ΟΙ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΕΣ
Έλληνες είμαστε, Έλληνες, για εκλογές ψοφούμε
ασχέτως αν δεν ξέρουμε ποτέ μας τι ψηφούμε.
Και πέρσι που ψηφίσαμε
«καιρό μας τον κακό μας... »
της μιας πεντάρας άρχοντα βάλαμ' αφεντικό μας
που επειδή 'ταν αχαμνός πήρε Χοντρό παρέα
κι έτσι με δυο Προκρούστηδες βρεθήκαμε μοιραία
που πετσοκόψαν άγρια, πρώτα τσ' αποδοχές μας,
ύστερα εξαντλήσανε τις λίγες αντοχές μας
κατόπιν ξευτελίσανε τις πλείστες ανοχές μας
κι άθικτες δεν αφήσανε ούτε και τις ψυχές μας.
Κι όσοι γλυτώσαν, με τα δυο πόδια 'ναι μες το λάκκο
και να σωθούνε προσδοκούν μόνο απ' τον Κυριάκο.
Παύλος Πολυχρονάκης
« Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
Όταν ο «Καποδίστριας» θάλασσα τά’χε κάνει,
όλοι να τον αλλάξουνε, σκεφτήκαν μάνι – μάνι
Και πριν να το καλοσκεφτούν, εφτιάξανε τη νέα
μορφή αυτοδιοίκησης με όνειρα σπουδαία!
Και τ’ όνομα της δώσανε, τ’ άσχετο ! «Καλλικράτης»
αντί για να της δώσουνε τ’ όνομα «Ακροβάτης».
Γιατ’ είναι «ακροβατισμός» μα και ανοησία
τέτοιος υδροκεφαλισμός με μία ηγεσία…
Με το που την εφτιάξανε, εχάσανε τη μπάλα…
και γίναν τα οράματα προβλήματα μεγάλα…
Μπερδέψανε τα μπούτια τους, μπερδέψανε τους ρόλους
και δίνουν την εντύπωση, παιδιών που παίζουν βόλους.
Κι επικρατεί η σύγχυση, η άγνοια και η φούρια
και κάθε μέρα γίνονται πιο ζόρικα τ’ αγγούρια.
Η των χρημάτων έλλειψη είναι το μείζον θέμα,
και την αλήθεια ξόρκισαν, κρατήσανε το ψέμα.
Κι αντί για να ενώσουνε το γλάρο με το γύπα…
εις το νερό εκάμανε μία μεγάλη τρύπα.
Κι ενώ ο «Καποδίστριας» τους τα’κανε σαλάτα….
ο «Καλλικράτης», πρόκυψε και μάπα και πατάτα….
Κι ο Τούρκος που μας χώρισε παλιά σε επαρχίες
γελά και λέει : Οι Ρωμιοί…. κάνουνε … μά! βλακείες....
ΤΟ ΑΚΡΟΝ ΑΩΤΟΝ ΤΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ
ΤΟΝ ΛΥΠΗΘΗΚΕ ή ΤΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕ;… (9 συλ.)
Πάνω σου κάθισα για λίγο
φίλε κι αν σε πονώ να φύγω,
είπε στον ταύρο το κουνούπι
και τσίριξε: Είμ’ ο πρώτος! γιουούπι!
ΦΟΒΕΡΟ ΟΠΛΟ! (10 συλ.)
Εχθρός ενόψει στα δέκα μέτρα
κι ο στρατιώτης που ‘ταν στην πύλη,
άφησε τ’ όπλο και πήρε πέτρα
και… εχεστήκαν εχθροί και φίλοι…
ΑΒΛΕΨΙΑ (11 συλ.)
Αν το ‘βλεπε πως ήτανε ληγμένο
το κώνειο το τρις-καταραμένο
θα ζούσε ακόμα ο σοφός Σωκράτης,
είπε ο ψυχίατρος ο Πολυκράτης.
ΡΑΓΔΑΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ (12συλ.)
Στο στρατό, καριέρα «Τζαστ» τριάντα χρόνια,
μαζεμένα μου ‘ρθαν τα καλά τα νέα
γιατί δυό μου βάλαν όμορφα γαλόνια!
και μ’ ανακηρύξαν…
κιόλας!... Δεκανέα
ΕΙΠΕ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΕΙΝΟ ΚΕΦΑΛΑ (13συλ.)
Ψάρια, πουλιά και ζώα, σαν είχανε φωνή,
και δεν μιλούσαν μόνο κότες και πετεινοί,
πετεινός σε γάιδαρο ήτανε καβάλα
και του είπ’ ο γάιδαρος: Μίλα ρε κεφάλα…
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ; (14συλ.)
Φορές ογδόντα πέντε ήταν στεφανωμένος
και το Ληξιαρχείο είπε πως δεν υπήρξε
ποτέ του θεατρίνος, ούτε και παντρεμένος
κι εδώ ‘ναι τα κιτάπια «και όπερ έδει δείξε…».
-----------------------------------------------------------------
Σε όποιον θα πει, το κείμενο δεν έχει αληθοφάνεια,
του λέμε ότι δάφνινα ήτανε τα στεφάνια.
ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ (15συλ.)
Σαν ήτανε πρωθυπουργός έλεγε με καμάρι
ότι κι αυτός κι οι Έλληνες, εχθρού δεν κάνουν χάρη.
Και στην Τουρκία, βέβαια, δεν θα επιτεθούμε
μα αν αυτή επιτεθεί, εμείς θα αμυνθούμε!
ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ (16συλ.)
Ένας, πάνω στην τρομάρα έλεγε το χοίρο… μπάρμπα
και στις δίψες του ο άλλος, τη γριά είπε… Βάνα Μπάρμπα…
Σίδερο πως τρώει η μύγα, είπε τρίτος κι είπαν άλλοι
ότι είδαν το κουνούπι όταν έτρωγε ατσάλι!...
Ο ΑΝΙΚΗΤΟΣ
Έρωτα ανίκητε, νόθο βλαστάρι
της ομορφότερης θεάς και του Άρη.
Κανείς δεν γλύτωσε τις σαϊτιές σου
και τσ’ ανεπούλωτες, βαθιές πληγές σου.
Κανείς αντίσταση δεν σου έχει φέρει.
Κανείς δεν σήκωσε πάνω σου χέρι,
από τον άγγουρο και την παιδούλα
μέχρι τον γέροντα και την γριούλα,
γιατί οι πληγές σου στάζουνε μέλι
και κάθε ένας πάντα τις θέλει.
Και όλοι και πάντα σε σ’ αγαπούμε
και όταν μας λείπεις σε νοσταλγούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου